Geçen güne üzülür,  
Kalan güne yanarım. 

En çok yanlış ben yapar, 
Yapanları kınarım. 

İnsanım nisyanım çok, 
İsyanıma yanarım. 

Hatalarım harmandır, 
Hasâdıma yanarım. 

Ben müflis gideceğim, 
Ellerim bomboş benim. 

Çarçur olan sermayeme, 
Emvalime yanarım. 

Nefsime esir oldum, 
Boğazımda kemendim. 

Benden başkası değil, 
Yanlışı yapan bendim. 

Ümitlerim yarım kaldı, 
Emellerim olmadı. 

Kısmetimde yok imiş, 
Gelip beni bulmadı. 

Kanaat bir zenginlik, 
Gözü doymuşlar anlar. 

Hel min mezîd diyorlar, 
Ne yazık ki insanlar. 

Yaş kemale erince, 
Bekledik tokluk olsun. 

Nefis daha dipdiri, 
Toprak gözün doyursun. 

Bir ayağı çukurda, 
Öbürüyle dans eder. 

Menzilinden habersiz, 
Gaflet içinde gider. 

Git bakalım dostum, 
Sonu olan yoldur bu. 

Azık biriktirmezsen, 
Ne acı bir sondur bu.