Enver Aysever'in Youtube kanalında konuşan Erkan Mumcu, siyasi hayatına dair sorulardan birini annesi ile yaşadığı diyalogla anlattı.

Ispartalı olan Mumcu, kendisinin taşralı olduğunu belirterek geçmişte yapılan irtica suçlamalarını şu sözlerle anlattı:

MERKEZ SAĞI BİLE İRTİCANIN ODAĞINDA GÖRDÜNÜZ

"Sizin anlamadığınız şey ne biliyor musunuz? Bir niteleme yapacağım. Lütfen kabalık olarak anlamayın bunu. Siz ve sizin gibiler diyeceğim. Çünkü daha çok kent soylu yani anne babası da şehirde büyümüş işte cumhuriyetin çeşitli kurumları içinde bulunmuş insanların çocukları. Onlara sahip, onların sahip oldukları görgü içinde anlamadığınız bir şey var. O da şu, merkez sağı bile irticanın odağında görmek.

BU MEMLEKETTE CUMA NAMAZINA GİDEN ADAMLARIN MÜRTECİ İLAN EDİLDİĞİ GÜNLERİ YAŞAMADINIZ MI?

"Ya rahmetli Özal'a takunyalı takunyalı diye diye yapılan muhalefeti hatırlıyor musunuz? Bu memlekette cuma namazına giden adamların, Elhamdülillah Müslümanım diyenin mürteci ilan edildiği günleri yaşamadınız mı? Yani bence yaşamadınız. Siz yaşamadınız ama ben o taraftaydım. Ben taşralı bir çocuğum.

BEDİÜZZAMAN SAİD NURSİ TARAFTARLARINA BEDÜCÜ DERLERMİŞ

"Ben anama yalvarıyordum. Bana başım üşümesin diye bere-şapka örüyordu yünden. Tepesine de bir ponpon bağlıyordu. Ben de kendimi böyle yetişmiş bir delikanlı gibi hissediyorum. İlkokula başlamışım. Ya bu ponponu kes diyordum. İstemiyorum ben bu ponponu. Bu çok bebek gibi. Ben bebek miyim, çocuk muyum? Hayır, kesmiyordu. Ben de bereyi-şapkayı bir taraflara bırakıyordum, giymiyordum filan.

"Neyse bir gün annem böyle sinirlendi sarsarak bana dedi ki, "Oğlum bedücü sanırlar dedi." Dedim, "Nedir bedücü ya?" Bedücü sanırlar dedi." Sonradan uyandım. Bediüzzaman Said Nursi taraftarlarına Bedücü derlermiş. Onlara yönelik siyasi operasyonların filan olduğu zamanlar. Ya alalade bir insan, bu meseleler hakkında hiçbir fikri olmayan bir insan ve bir çocuk, devletin şu ya da bu biçimde inanma ya da ibadet ritüellerine müdahale edebiliyor.

BEN ÖYLE VEYA BÖYLE O MAHALLENİN ÇOCUĞUYUM

"Resmi ideolojinin baskın duygusu. Ona resmi ideoloji mi diyeceğiz onu da bilmiyorum ya. O da bir saçma sapan bir şey de yani baskınlığı hepimizin içine işliyor. Bunu çarpıtarak söylemeye yani saklayacak bir şey yok. Ben öyle veya böyle o mahallenin çocuğuyum. Onlar gibi değilim. Onlar gibi olmadım. Onların okuduklarını okumadım. Onların söyledikleri marşları söylemedim. Bunlara inanmadım. Ama yine de o mahallenin çocuğuyum. Şimdi bunu söylemezsem kamuoyuna yanıltıcı bir şey söylemiş olurum. Size de yanıltıcı bir şey söylemiş olurum. Sizin bunu göremiyor olmanız normal. Büyüdüğünüz mahalle başka, farklı.

İlgili video: