Kör Dünyanın üstüne; düştü bir GARİP BEBEK,
Kan ve gözyaşları;  Dünyada öbek-öbek.
 
Bu kimin ayıbıdır; Bu kusur, günah kimin,
Duy, Ey Dünya insanı; bu günah hepimizin.
 
Niye kopar yerinden, yurdundan bu yavrucak,
Yok mudur ki; Yerinde, Ona sıcak bir kucak.
 
Kaçıyor Cehaletten, Fakirlikten kaçıyor,
Amma meçhûl, Bilinmez, kimler kucak açıyor.
 
Kaçak gidip girecek, Medeniyet Yurduna,
O Mimsiz medeniyet, sokmuyor sınırına.
 
Ona ırgat lâzım, güçlü-kuvvetli ırgat,
Onları bulur ise, içeri alır ancak.
 
Kalsalar yerlerinde, orada yardım yapsak,
Herkes yerinde mutlu, yerinden koparmasak.
 
Avrupa mukallidi; Zengin Kral, Fakir Halk,
Tüm Fakir Ülkelerin, başındakine bir bak.
 
Sömürülmüş O Ülke, kaybolmuş değerleri,
Çıkmamış hiç üstünden, Avrupa semerleri.
 
Müsaade etmediler, İslâm Baharı gelsin,
Ey Zâlim Avrupa; Her Bahara engelsin.
 
Engizisyon devam etsin, parlamasın Din-i İslâm,
Görmesin bir mutluluk, Âhir zamanda insan.
 
Sularda gark olsunlar, Bombalarla parçalansın,
Ey Sadist Avrupalı; sen nasıl bir insansın,
Senin insanlığından, İnsan olan utansın, utansın, utansın…