Sorunları çözmek de iradidir, sorun olarak taşımak; ilanihaye çözümsüzlüğe sürüklemek de kasdi bir iradidir. Mesela bizdeki sorunlar.
Bazı beylere bıraksanız bunu birkaç asır daha yaşarız.
Adamlar ya krizle yaşamayı alışkanlık edinmişler…
Ya da bizzat nemalanarak hayatiyetlerini idame ettiriyorlar…

***
Hergün PKK’ya söverek, “kararlı mücadele” nutukları çekerek terör illeti çözülür mü Allah aşkına?..
Artık yeni şeyler söyleme vakti gelmedi mi?..
Ne Türkiye 1984’lerin, ihtilalin gölgesinde dünyaya kapalı bir ülkesidir…
Ne de PKK, o dönemde olduğu gibi “bir avuç eşkıya”dır.
Halk da ne resmi yanlışların tasdikçisidir…
Ne de bölücülüğün-terörün taraftarıdır.

Tablo bugün için şöyle:
Devlet terörle mücadelede tecrübe kazanmıştır…
Örgüt de diplomaside ve alışverişte yeni yollar bulmuştur.
Ama acı olan bir şey var:
Kaybolan yıllar… Telef olan kuşaklar… Heba olan varlıklar.
En acısı da ateş hala yanıyor.
Aydınlar özgürce konuşamıyor; yanlış anlaşılma-yaftalanma korkusuyla laflar eğile –büküle günyüzüne çıkıyor.
Bu böyle sürmez. Sürmemelidir.
Mevcut hükümetin bazı yaklaşımları ve özellikle  TRT-6 yayını önemli bir adımdır.
Ergenekon davasının  nasıl sonuçlanacağını kestiremiyoruz ama işin rengini ortaya koymada işaret fişeği işlevini görmüştür.
Ancak yeni adım atmak isteyen iktidarın, muktedir olma konusunda sıkıntısı var. Devlet erkini kullanmada da sıkıntı var parti içindeki şahinlerden yana da sıkıntısı var.

***
 
Her sene mevsimi geldiğinde Ermeni soykırım tasarısı endişesiyle hop oturup hop kalkarak Batı meclislerinin yada kongrelerinin keyfiliğine düçar kalarak daha ne kadar geçiştireceksiniz Allah aşkına?..
Tasarıya “sözde” demek iç kamuoyuna Ermeni mezalimini anlatmakla  sıkıntı bitiyor mu?
Başbakan ve Türk Tarih Kurumu güzel açılımlarda bulundu.
Sonra Cumhurbaşkanı Abdullah Gül Erivan’a maç bahanesiyle bir gül uzattı.
Erivan da geri durmadı.
Peki şimdi neler oluyor?..
Azerbaycan’ın tavrı neyin nesi?
Eski Politbüro şefleri ve haleflerinin Rus yanlısı tutumlarını anlamak için bu vakti beklemek gerekiyormuş.
Karabağ’da toprakları işgal edildi diye Türkiye ambargo koyarken Azerbaycan ve Ermenistan resmi temasları bakanlıklar düzeyinde devam ediyordu. Bunu dünya alem biliyor.
Sonra Türkiye hükümeti somut olarak hangi yanlış adımı gerçekleştirdi. Henüz temaslardan öte somut bir adım yok ki…
Peki ülkemiz içindeki ala-i valalar neyin nesi Allah aşkına…

***
Kıbrıs’ta dönüp dolaşıp aynı noktaya gelmekten yorulmadınız mı?  
Son günlerde ortaya çıkan bir bilgi daha da ilginçti. KKTC Başbakanı Ferit Soyer, bu gerçeğin Denktaş’ın hatıralarında mevcut olduğunu anlattı. Daha kimse de yalanlanmadı bunu. 
Anlatılanlara göre, 1950’lilerde Kıbrıs için müzakereler yapılırken devrin başbakanı Adnan Menderes, Dışişleri Bakanı Fatin Rüştü Zorlu Rauf Denktaş’a (O zaman Cumhurbaşkanı değil temsilci) meseleyi çözmesini kesinlikle problem çıkarmamasını söylüyorlar. Denktaş ne yapmış dersiniz?
Sıkıştığını anlaşılan Rauf Bey, bu yüzden resmi başka merkezlerle görüşmelerde bulunur ve onlardan aldığı destekle hükümeti dinlemez ve oyalama taktiğine başvurur.
Anlatılanlara bakılırsa Rauf Denktaş, bu tutumunu daha sonra seçimle işbaşına gelen diğer hükümetlere karşı da sergilemiş.
Peki Denktaş kim? Kıbrıs davasından önce ne işle iştigal ederdi?
Kıbrıs meselesinden önce Londra’da kendi halinde bir avukat.
Birileri görev verdi devlet adına imkanlar sağladı ve bugünlere kadar geldi kahramanlık destanları.
Ama döndük dolaştık başladığımız yerdeyiz.
Her şeyden önce biz ne istiyoruz bunu netleştiremiyoruz.
Çözmeyip de mi saklasak, çözüp de mutlu mu olsak?..
Annan Planı’na hayır diyenlerin daha iyi planları vardı da biz mi bilmiyorduk?.. 

***

Bölgesinin ve dünyanın saygın ülkesi Türkiye’ye yazık etmeyin beyler…
Bu sorunlarla memleketin enerjisini heba etmeyin-ettirmeyin…

[email protected]