Devre mülktür dünyamız devredip gidiyoruz, 
Hiçbir şey de bâkî değil hep elveda diyoruz. 

Nerde anan, nerde baban, deden-ninen nerede, 
Hepsi de çekti gitti, onlar vardı bu yerde. 

Kimse değil ev sahibi, burda herkes kiracı, 
O da bırakıp gitti, akıbet bu; ne acı. 

Beden apartmanında kiracıdır ruhumuz, 
Bir gece yarısında sona erer uykumuz. 

Hangi evin, hangi malın sahibiyiz bir düşün, 
Amelden başka yoktur emvalimiz kardeşim. 

Bırakıp gittiğine bel bağlama hayatta, 
Asıl mal sahibi O, bizimki sâde lâfta. 

Gâlip Allah diyerek mağlubiyeti tattı, 
Malı-mülkü ne yazık o da burda bıraktı. 

Sizin gibi kiracı, ev sahibine kârdır, 
Hayır, dua edecek bir kiracısı vardır. 

İnsanlar yeryüzünde Allah’ın şâhididir, 
Hüsn-ü şehadet ile bakıyesini bitir. 

Allah rahmet eylesin, o nurlara gark olsun, 
Evlâd u ıyâline sabırlar yoldaş olsun.