Mahiyetindeki şefkatle ism-i Rahim’e ayine olan insan ve rahmetin parlak bir ayinesi olan küre-i arz ve celal tecellilerinin makesi olan kainat Bismillahirrahmanirrahim’de birleşiyor.

İnsan ve küre-i arz ve kainatın manevi simaları Bismillahirrahmanirrahim’i okutturuyor.

Vahdet tecellilerinin mazharı olan kainat ile ehadiyet tecellisinin mazhar ve makesi olan insan Bismillahirrahmanirrahim'de buluşuyor.

Kendisini ve hânesi olan küre-i arzı, kainatın bütünlüğü ile beraber tanımlayabilen bir insanın ancak çıkabileceği insânî arş'a Bismillahirrahmanirrahim çıkarıyor.

Bütün eserlerinin kemâli idrak edilmek yolu ile ancak kemâlâtı bilinebilen kâmil-i mutlak zât (cc), ancak kendini ve küre-i arzı ve kainatı tevhid nazarı ile okuyarak vahdet ve ehadiyyet dairesinde hâsıl olan kemâli yani hakiki kemâli bulabilen insan tarafından hakkıyla anlaşılabilir.

İfadelerin ağırlığı, bu ifadeler ile anlaşılmaya çalışılan mananın ağırlığındandır. Yoksa kolayca anlaşılabilecek bir manayı muğlak ifade etmek arzusundan değil.

Risale-i Nur'un farklı pek çok risaleleri farklı cihet ve pencerelerden bu hakikati anlatır. Bir hakikatin etrafı iyice kazılır tâ ki mana ortada güneş gibi parlak gün gibi açık kalsın. Ve aynı zamanda hakikate gölge edecek veya perde çekebilecek her şey de bertaraf edilir ki hakikatin üstü örtülmek ile perdeli kalmasın.

İnşallah Risale-i Nur'da mâna eksenli bir çalışma yapılır da aynı manayı farklı makamlarda ve faklı vecihleri ile anlatan risaleler bir tesbihin taneleri gibi mana ipinde dizilir ve tefekküre güzel bir yol olur.