Doğduğu tarih ve mekân, hayatı boyunca yaptıkları ve nihayetinde mekân ve zaman defterini kapatıp başka âleme gitmesi… Bu onun için olduğu gibi başkaları için de geçerli bir başlangıç ve sonuç!

İnsandan kalan hatıra yaptıkları değil mi? Eğer bir çığır açmış ise bir nevi yaşıyor ve takipçileri ile yaşatılıyordur.

Aksiyonerdir, ilim sahibidir, şecaat sahibidir uzayıp giden tarifler, tavsifler, bilemediğimiz manevi makamları… Yaklaşık yüzyıldır eserleri okunan birinden, Bediüzzaman’dan bahsediyoruz. Kim bilir daha nice zaman okunacak, hakkında eserler yazılacak, tartışılacak biri Said Nursi’den!

Yazdıkları ve yaşadıkları, yaşadıkları ve yazdıkları ortada. Haddi aşan muhabbet, adaleti zedeleyen tenkite yer bırakmayacak kadar şeffaf yaşamış, ne ki aşırılıklara maruz kalmaktan kurtulamamış!

Çok yönlü olması kimince bir yönü ortaya çıkarılmış, başka birince diğer bir yönü. Bu kadar grubun ortaya çıkmasının bir sebebi bu olmalı, kim bilir?

Rehber-i Ekmel Resül-ü Ekrem’i (a.s.m.) anlamaya, tarif etmeye kimin gücü yeter; hangi akıl onu ihata eder, hangi gönül idrak eder?

O Resul’den önce kuldur. Demek kulluk makamı en yüksek makam. Kelime-i Şahadetin sonunda “Abdühü ve Resülühü” demiyor muyuz?

Resulullah Efendimiz (a.s.m) bir hadis-i şerifte “Siz beni, hakkım olan derecenin üzerine yükseltmeyiniz! Çünkü Allah Teâlâ beni Resül edinmeden evvel kul edindi” buyurması düşündürücü değil mi?

Bu bağlamda Peygamber varislerini tarif eder, makamlarını ifade ederken aynı şekilde; en başta kul olduklarını nazara vermeli değil miyiz?

Ölçü tartışılmayacak kadar çok açık ve net. Uygulamanın yeterince öyle olmadığını gördük, görüyoruz! Vasat sadelik gündüz gibi ortadayken; aşırıkların kime ne faydası oldu da bundan sonra olacak?

Bediüzzaman Said Nursi kimdir sorusu çok açık değil mi?