(Bediüzzaman Said Nursi Hazretlerinin NURUN İLK KAPISI adlı eserinden bölümler.)

Bu kısım, ehl-i dalâletin sahife-i zulmâniyesini tasvir eden levhadır.

Beni dünyaya çağırma, .... Ona geldim fenâ gördüm.

Demâ gaflet hicab oldu; ....Ve nur-u Hak nihan gördüm.

Bütün eşya u mevcudat, .... Birer fâni muzır gördüm.

Vücut desen, onu giydim, .... Ah, ademdi, çok belâ gördüm.

Hayat desen onu tattım,.... Azap-ender azap gördüm.

Akıl ayn-ı ikab oldu,.... Bekàyı bir belâ gördüm.

Ömür ayn-ı hevâ oldu, .... Kemâl ayn-ı heba gördüm.

Amel ayn-ı riya oldu, .... Emel ayn-ı elem gördüm.

Visal nefs-i zevâl oldu, .... Devâyı ayn-ı dâ gördüm.

Bu envar zulümat oldu, .... Bu ahbabı yetim gördüm.

Bu savtlar nây-ı mevt oldu, ... Bu ahyâyı mevat gördüm.

Ulûm evhâma kalb oldu, .... Hikemde bin sekam gördüm.

Lezzet ayn-ı elem oldu, .... Vücutta bin adem gördüm.

Habib desen onu buldum, .... Ah, firakta çok elem gördüm.