Gözümde yaş birikti bakarken perişanım, 
Ben nasıl bir insanım; Yâ Rabbi… perişânım. 

Babanın acziyeti duruşunda mündemiç, 
Anne ve çocukları mutluluk bilir mi hiç. 

Ah bize, ahlar bize, vahlar bize, yuh olsun, 
Kardeşim aç açıkken rahatım haram olsun. 

Üç oda bir salonu beğenmeyen bizleriz, 
Atık su borusunda insan ne kadar âciz. 

Uyku soğuk, gün soğuk, yatacak yatağı yok, 
Gözleri aç bakıyor, kelimelerde tok yok.

Doymamış bir gün karnı, ayak görmemiş pabuç, 
Bunlar böyle bakarken rahat eder miyiz hiç. 

Dolap, çekmece dolu, ağzına kadar giysi,
Hâlâ da arıyoruz olsun daha iyisi. 

Adalet-i İlâhi buna rıza göstermez, 
Onlar aç gezer iken bize daha çok vermez. 

Araştırıp soralım muhtaçları bulalım, 
Helâlliğini alıp ona yakın duralım. 

İsraf ettiklerimiz hepsi bunların hakkı, 
Bizim kazancımızda bunların hakkı saklı. 

Görenler, göstersinler ne isterse versinler, 
Her türlü sıcaklığı sarılıp göstersinler. 

Bizleri de katsınlar güzel hayırlı işe, 
Kardeşler, dur!... diyelim bu sorumsuz gidişe. 

Mutsuzluğumuz bundan, bunlardadır çâresi, 
Onlara sarılarak gelsin kalbinin sesi. 

Mutluluklar birlikte paylaştıkça var olur, 
İnşallah bu görüntü çok acilen kaybolur.