Hem sakız çiğneyip hem yürüyemeyen insanlardan söz ederler ya…
Biz de toplum olarak buna benzer özellikler taşıyoruz.
Gündemimiz hızla değişiyor.
Ajanda sayfaları adeta uçuşuyor.
Hep konuları yarım bırakıyoruz.
En kötüsü de, çabucak unutuyoruz.
***
Fikir siyaset ve medya tarihimize baktığımızda bunun yüzlerce örneğine rastlayabiliriz. Can alıcı konuları günlerce tartışmışız. Akabinde gelen gündemin rüzgarına takılmışız. Yeni konuyu çok önemsediğimizden eskisini tez unutmuşuz.
Mesela, yakın zamana baktığımızda 12 Eylül’le hesaplaşma tartışmalarını hatırlayın.
Susurluk tartışmalarını…
Anayasa değişikliklerini…
Seçim yasalarını…
Her seferinde bir rüzgar gelip tartıştığımız konuyu bize unutturdu. Hafızamız da dikkatimiz de bir daha asıl konuya dönecek takati göstermedi.
***
Şimdi de açılım tartışması yapıyoruz…
Herkes özgürce fikrini söylüyor.
Bunda sıkıntı yok. Ama Ergenekon sanıkları, birer birer önce tedavi sonra tahliye oluyor. Dava, gün geçtikçe irtifa kaybediyor.
Ergenekon davasında "avukat" kesilen çevrelerin açılım tartışmasıyla birlikte, yüzüne bir kanlılık bir canlılık mı geldi diye düşünmeye başlıyor insan...
Belki de yanılıyorumdur…
***
Şu kadarını biliyorum ki; bu tür “temiz eller” içerikli davalar, kamuoyu desteğinden uzaklaştıkça adliyenin tozlu raflarında yer almaya başlar.
Ergenekon Davası hakkıyla görülmezse, adına ister “Kürt açılımı” deyin ister, “Demokratik açılım” deyin hiçbir değişim siyaseti başarıya ulaşamaz.
Önce kapanışın can damarlarını ifşa edin.
Ülkenin geleceğini karartanlara, bir oraya bir buraya parmak karıştırıp, fitne çıkaran, canlara kıyan, kimseleri, örgütleri ortaya çıkarın. Yargılayın adaletle.
Sonra suçu ve suçluyu tespit edip mahkum edin.
Ondan sonra açılım mecrasında yürür.
Normalleşme trendine gireriz.
***
İki gelişme bir arada görülemez, demiyorum. Kamuoyu gücünün, halk desteğinin, birini önemseyip diğerine ilgisini kesmesinden endişe ediyorum.
Fikri takip olayına vurgulamak istiyorum.
Bugün, buna dikkat çekmek istedim.