Çocuklar bir çiçektir, davranın çiçek gibi,
Kırmayın çocuk yaşta, O Sevginin sebebi.
 
Çiçek suya muhtaçsa; Çocuklar da sevgiye,
Bunca gayret, bunca masraf, mutlu olsunlar diye.

Onların mutluluğu, mutlu eder Yaradanı,
Onları küçük görme; Geleceğin fidanı.
 
Sevgi ile sulasak Dünya Çocuklarını,
Koy o zaman kenara, bu İnsan Haklarını.

 
Okullarda okutmasak nefret satırlarını,
Komşu-komşu geçinip, sorar hatırlarını.

Bu Koskoca Dünyamız, hepimize yeter, artar,
Düşmanlık yok olursa; Söyleneni ölçer tartar.
 
Bizler geldik gidiyoruz, Ne kaldı elimizde,
İç acıtan suçlarımız, durur defterimizde.
 
Silâha giden para, Eğitime yönlense,
Cehaletler yok olup, hep kardeşlik dillense.
 
Olmasın senede bir, göstermelik Bayramlar,
Onlar ile yan-yana, Sevgi dolsun zamanlar.
 
Zaman ile onlar da bu makama gelince;
Güzellikler yeşersin Dünyada; ince-ince.
 
Çocuk masumiyeti massedilip alınsa;
Dünyamız savaşlardan hep bertaraf olunsa.
 
Dünya Cennete döner, Kurt Kuzuya dost olur,
İnsanlar da göç eylemez, herkes yerinde durur.

Sebil olmaz çocuklar, Denizde Deryalarda,
Yunuslar Takla atar, O Masmavi Sularda…