(Bundan 15 yıl önce, 28 Şubat döneminde başörtüsü nedeniyle görevinden ayrılmak zorunda bırakılan öğretmenler için yazılmıştı.Şimdi göreve dönüşlerini tebrik için.)
 
Bir küçük ses, bir hıçkırık

Uzanır eller boşluğa

Sonsuza uçuşan kelebekler gibi

Mavimsi, sarımtırak, yeşil

Titreyen dudaklar

Yanaklarda iki damla yaş

“Ne olur kal, gitme!”

 
Hoşça kalın!

Yağmurunda ıslandığım

Merdivenler

Her sabah açıp kapadığım

Pencereler, kapılar

Mahzun, yüzlerce minik çehre

Buğulu bakışlar

Elvedada saklanan küçücük, hüzün dolu

Bir gülümseme

Beni can bilen cananlarım

Boşluğa çaresiz seslenir

“Ne olur, kal gitme!”

 
Ne kadar zormuş gitmek

İster miydim arkamda boynu bükükler

Beni dost edip sevenleri

Uykusuz gecelerimde

Seherine doyamadığım şafaklar

Dökülür, nisan yağmurunu andıran gözyaşları

“Ne olur kal, gitme!”

 
Kim bilir, bir gün yeniden yağar

Nisan yağmuru

Yeşerir tomurcuklar

Açar domur domur

Bekle beni, ayaz yemeden kal küçüğüm

Bir ses bir damla gözyaşı

“Ne olur kal, gitme!”

 
Ararat’tan esen yelleri soluduk

Kara battı ayaklarımız

Bu sevda bizimdi, bu güzel niyet

Üşüsek de, üşümesek de

Kâh tozu soluduk, kâh çiğnedik çamuru

Bahar geldi, birlikte kokladık menekşeyi

Birlikte yudumladık, acıyı, sevinci

Bir ses bir damla gözyaşı

“ Ne olur kal, gitme!”

 
Değişse de isimler, resimler

Hep siz vardınız karşımda, siz olacaksınız

Bulamazdım ben de herkes gibi bir çare

Devler sofrasında biçilmiş kefenler

Ucuza gitti haysiyetler

Rüşvet pazarında satılan ekmek karşılığı

Anla beni göz bebeklerimden,

Anla küçüğüm

Emek, emek büyüyüp yeşerecek ümitler

Bir eylül sabahı

Bir damla gözyaşı

“ Ne olur kal, gitme!”

 
Hey! Dalgalar

Alın beni bu diyardan

Parçalandığınız yosun kokan sahillerinize

“Ne olur gitme, kal deme!”

Yoruldum

Uzanmak istiyorum artık

Kardan köpüklerinize…