Son demi, son sözü bu,

Pişmanlığın…

İki titrek avuç dilencisiyim,

Sabahın alacasında.

Tövbe “ah”ları yükselirken semaya,

Rahmet iniyor, avuç avuç toprağa…

Ilık, sakin ve kokulu,

Bir kandil gecesi fısıltısı,

Yükseliyor bulutlara… korkulu,

Yüreğimin dileği var: Gizli mi gizli,

Havf ve reca… Sizli-bizli…

Ne uğultusu kaldı kışın,

Ne uçuşan yaprakları sonbaharın,

Tövbeyle buluşması var affın,

Gürültüsü bu dostlar,

Nefsani çırpınışın…

Günahlar mıdır eriyen gözlerimin ateşinde?

Kadir gecesinin nuraniyetinde hiçim…

Son deminde, son leylinde orucun,

Bir yol bulur mu dualarım?

İmanla dostlar!...Miraca uçun…