Abdülkadir Badıllı Ağabey’in anıldığı panelden notlar

Kelimeler mi bize daha çok şey anlatır yoksa konuşmacının zihninde canlanan bir hatıranın tahrik ettiği mana boğazını düğümleyip de gözlerinin dolduğu ve konuşamadığı anlar mı? Panelde, konuşmanın inkıtaa uğradığı anlar daha çok şey anlatıyordu. Tıpkı sağlığında Badıllı Ağabey’in Üstad Bediüzzaman ile mülaki olduğu zamanları anlatışı gibi...

Abdülkadir Badıllı Ağabey, Üstad ile karşılaşmalarını ve mülakatlarını anlattığı zamanlar adeta o anı yeniden canlandırır gibi anlatıyor idi. Halinden, tavrından ve konuşmasından o an “huzurda olmak” manası adeta okunuyordu. Gözden akan yaşlarsa o mülaki olunan anların devamını arzulamanın habercileri idi… ve o anın geçmişte kalmayıp bütün bir ömre sirayet ettiğinin…

Bir âlimi bir âlimin anlatması güzeldir. Panelde bir âlim olan, Badıllı Ağabey’in yirmi yıllık yol arkadaşı Cüneyd Gökçe de pek çok hatıralarının yanı sıra Badıllı Ağabey’in ilmî yönünden bahsetti. Denizden bir katre olabilir mi bilmem, işte panelden birkaç nokta:

Bir şahsın ilmî dirayeti değerlendirilirken, kimlerden ders aldığı, hangi tahsili gördüğü ve ilim için yaptığı seferler değerlendirilir.
Medrese tahsili görmek çok uzun ve meşakkatli bir yolculuktur. Büyük âlimlerin pek çoğunun kitapları ezber edilir ve nerede ise nefes almadan çalışılır. Bu tahsil neticesinde de icâzetnâme alınır. Badıllı Ağabey bu sıkı medrese tahsili almış âlimlerin çok fevkinde çalışmalar yapmış, eserler kaleme almış ve tercümeler yapmıştır.
Büyük âlimlerden Şeyh İbrahim en-Nakşibendî, Abdülkadir Badıllı Ağabey’e kendisi icâzetnâme takdim etmiştir. Çalışmalarını taktir etmiş ve yıllarca okuttuğu talebelere verdiği icâzetnâmeyi bizzat kendisi Badıllı Ağabey’e vermiştir. Bu icâzetnâmeler manevi bir silsileden gelmektedir. İcâzetnâme veren zât kendi hocasının ismini zikrederek “Falan âlimin bana verdiği gibi ben de bu icâzetnâmeyi veriyorum, o da falan âlimden almıştır” diye silsile Hazret-i Ali ve Efendimiz Aleyhissalatü Vesselam’a kadar dayanır. Hazret-i Ali Radiyallahü Anh, Efendimiz Aleyhissalatü Vesselam’dan aldığı gibi ve Efendimiz Aleyhissalatü Vesselam Cibril-i Emin (as) vasıtası ile Allah’dan aldığı gibi.. yani; Alîm olan Allah’a dayanır bu icâzet silsilelerinin başı.
Abdülkadir Badıllı Ağabey, pek çok ilim ehlinin ve tahsil görmüş kişilerin ifa edemedikleri çalışmalar ortaya koymuştur. Kürtçe Arapça ve Türkçe’yi çok iyi biliyordu. Bu dilleri ve ilmini bir resmî tahsil neticesinde elde etmemişti. Her konuşmasında her şeyini Risale-i Nur’a borçlu olduğunu ifade eder, kendi şahsı ile alakalı suallerimizde bile mutlaka sözü Risale-i Nur’a ve Bediüzzaman’a getirerek tamamlardı.
İşârat-ül İ’caz ve Mesnevi-i Nuriye tercümeleri de kendisinin Arapça’ya ne derece hâkim olduğunu gösteriyor.
Badıllı Ağabey köy köy kasaba kasaba dolaşarak 19 bin belge toplamıştır. Kendisi hiçbir zaman delilsiz konuşmadığından “müdellel” olarak vasıflandırılmıştır. Bir âlim ilim uğrunda yaptığı seferlerle ilmî dirayeti değerlendirildiğine nazaran, hem bu belgeleri toplamak adına hem de Risale-i Nur namına düzenlenen programlara hastalıklarına rağmen daim katılması ve hastane odasında bile Risale-i Nur’a çalışması elbette onun fevkalade ilmî şahsiyetini gösteriyor.
Abdülkadir Badıllı Ağabey’in şahsında tevazu ile haşmet, iktisat ile ikram bir arada idi.
Öyle temenni ediyoruz ki Badıllı Ağabey’in eserleri, metrukâtı âtıl kalmasın ve hem sahip çıkılsın hem de istifadeye medar olmaya devam etsin.
Badıllı Ağabey’in bazı eserleri de hususi olarak az sayıda basılmıştır ki bunlar basılsa istifadeye medar olur inşallah.
Abdülkadir Badıllı Ağabey’e ve umum Nur Talebelerine, Üstadımız Bediüzzaman Hazretlerine Allah’dan rahmet diliyoruz…