Bir ay boyunca Ramazan için düzenlenen etkinlikler bir yana eğitim için kendi ülkelerini bırakarak Türkiye'ye gelen misafir öğrenciler bulunuyor. Onlar burada Ramazan'ı nasıl geçiriyor, kendi ülkelerinde yaşadıklarından bir fark var mı? Kısaca Türkiye'deki geçikirdikleri Ramazan'a dair izlenimlerini anlatmalarını istedik. Bunun için Uluslararası Öğrenci Dernekleri Federasyonu (UDEF)'na bağlı derneklerden biri olan Bab-ı Alem -Uluslararası Öğrenci Derneği'nın kapısını çaldık. Dernek, yurt dışından ülkemize yüksek öğrenim görmek için gelen öğrencilere danışmanlık yapıyor. Derneğin bünyesindeki öğrencilerle bir araya gelip Ramazan'ı Türkiye'de nasıl geçirdiklerini sorduk.

 

 

Elsan Rahimli – Azerbaycan: Marmara Üniversitesi maliye son sınıf öğrencisiyim. Türkiye'ye geleli dört yıl oldu. Ailem Azerbaycan'da yaşıyor. Okulum bitirdikten sonra yüksek lisans yapmayı düşünüyorum. Buradaki Ramazan'ı kendi ülkemde yaşayamıyorum. Tarif edilemeyecek derecede huzur içinde geçiyor. İstanbul çok güzel bir şehir. Bab-ı Alem derneğinde aktif olarak çalışıyorum. Tüm Ramazan etkinlerinde de bulunuyorum. Azerbaycan'la Türkiye arasında kültür farkı pek yok ancak ortak iftar çadırlarında yemek servisi bizde yoktur. Aile iftarları daha yaygındır. Buradaki iftar çadırlarını seviyorum.

 

 

Nasrudin Husen- Etiyopya: Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'nde okuyorum. Beşinci sınıftayım. Etiyopya'daki Ramazan'la buradaki çok farklı. Gündüzler burada daha uzun, hava daha sıcak. Bizde iftarda sadece çorba içilir sonra teravih namazına gidilir. Geri döndükten sonra yemek yenir. Burada namazdan önce yeniyor. Yemekten sonra namaz kılmak zor oluyor. İlk geldiğim sene alışmakta epey zorlandım. Bayramda Süleymaniye camisine gitmeyi çok seviyorum. Ramazan'da teravih namazlarını önemsiyorum. Ancak burada namazlar her yerde hatimli kılınmıyor. Bizde tam tersi hatimle kılınır. Genellikle Kur'an okuyoruz ve namaz kılıyoruz. Bir de ülkemde bir kurum tarafından verilmedikçe iftarlar genelde evde yapılıyor. Cami iftarları veriliyor. Yemeklerini alıp camiye gelip insanlar camide iftar yapıyorlar.

 

 

Aidan Tilek Uçlu- Kırgızistan- Bişkek: İstanbul Ticaret Üniversitesi uluslararası ilişkiler birinci sınıf öğrencisiyim. İki senedir Türkiye'deyim. İlk sene biraz zor oldu çünkü hiç Türkçe bilmiyordum. Daha önce Türkiye'ye gelmemiştim. Açıkçası burasıyla Kırgızistan arasında o kadar fark görmüyorum. Kırgızistan'ın yüzde seksenbeşi Müslüman ve herkes oruç tutuyor. En zor geçen yıl oruç tuttum. Çünkü sürekli dışarıdaydım. Kırgızistan'da sabahtan akşama kadar evdeyiz. Ancak burada çok dışarıda kalmak zorunda kalıyoruz. Bu sene Ramazan'ı Eyüp Sultan'da geçirmeyi düşünüyorum.

 

 

Sadık İbrahim -Etiyopya: Etiyopya'dan geliyorum. Şuanda İstanbul Ticaret Üniversitesi'nde bilgisayar mühendisliğinde yüksek lisans yapıyorum. Lisansımı ise Etiyopya'da okudum. İki yıldır Türkiye'deyim. Çok olmadı geleli ama buraya epey alıştım. Türkiye'de ikinci kez Ramazan'ı yaşıyorum. Türkiye Müslüman ülke olduğu için oldukça rahatım. Burada hiç aile iftarına katılmadım. Etiyopya'da aile iftarları çok önemlidir. Yurtta kalıyorum. Genelde iftara davet eden arkadaşlarımızın sofralarına gidiyoruz. Fakat burada oruç tutmakta zorlanıyorum çünkü Etiyopya'da 12 saat oruç tutuyoruz. Burada 17 saat. O yüzden sabah erken uyanamıyorum. Mümkün olduğu kadar dışarı çıkmamaya çalışıyorum.

 

 

Muhammed Umes Faizan-Pakistan: İstanbul Teknik Üniversitesi'nde petrol ve doğalgaz mühendisliği okuyorum. Üçüncü sınıf öğrencisiyim. Pakistan'daki ile Türkiye'deki Ramazan'ın ilk farklı hilalin görünmesi. Biz Pakistan'da hilal görünce ramazana başlıyoruz. Buradan tarih önceden belirleniyor. Pakistan buradan çok daha sıcak olduğu için zorlanmayacağım. Bizde yemek çeşitliliği daha çoktur ve Ramazan geldiğinde hemen hemen herkes oruçlu olduğu için bütün lokantalar kapatılır. Bu bir saygı ifadesidir. Burada hatim pek olmuyor bizim orada her camide hatim oluyor. Teravih namazları bizde uzun burada ise daha kısa. Normalde iki saat sürüyor ancak son günlerde sabahlara kadar namaz kılınıyor. O yüzden biz burada Sultanahmet'e gitmeyi tercih ediyoruz.

 

 

Hysen İsmaili- Arnavutluk: İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Altı yıldır Türkiye'deyim. Burada Ramazan'ın geldiğini görebiliyorsunuz. Ancak benim ülkemde bu pek mümkün değil. Arnavutluk'ta camilerin sayısı azdır. Mesela ben orada bir dernek kurmuştum birkaç yerde iftar verdik. Çevremizden Ramazan'da neden iftar verdiğimizi soranlar oldu. Halbuki bu Türkiye'de çok normal bir şey. Aile arasında Ramazan'ı doya doya yaşıyoruz ancak dışarısı öyle olamıyor maalesef. Yılbaşı bir hafta öncesinden kutlanmaya başlanıyor ancak Ramazan geldiğinde hiç böyle bir şey yok. Bu bizi üzüyor. İlk Türkiye'ye geldiğimde bu çoşku karşısında çok şaşırmıştım.

 

 

Xhoana Cahani - Arnavutluk: Fatih Sultan Mehmet Üniversitesiikinci sınıf psikoloji bölümü öğrencisiyim. İki yıldır buradayım ancak benim için ilk Ramazan olacak. Çok heyecanlıyım. Türk milleti çok misafirperver. Arnavutluk'tayken de Ramazan'ı heyecanla bekliyordum. Bizde camide teravihten sonra toplu halde sohbet ediliyor. Ramazan davulu sizde olduğu gibi bizde de var. Bizde Ramazan geceleri kimse uyumaz. Baklava soframızdan hiçbir zaman eksik olmaz. İlk kez buradaki arkadaşlarımla iftar yapacağım. Teravih namazlarına arkadaşlarımla toplu olarak gitmeyi düşünüyoruz.

 

Yeni Şafak