Bismillahirrahmanirrahim

Cenab-ı Hak (c.c), Necm Suresi 1-26 ayetlerinde mealen şöyle buyuruyor:
[Mekke devrinde nâzil olmuştur, 62 âyettir.]

1, 2-Battığı zaman necm’e (o yıldıza) and olsun ki, arkadaşınız (Muhammed) sapmadı ve azmadı!

3-Ve (o, nefsinin) arzu(sun)dan konuşmuyor!

4-O (söyledikleri) bildirilen vahiyden başka bir şey değildir.(1)

5, 6-Kendisine (o vahyi), kuvveleri şiddetli, mükemmel bir akla sâhib olan (Cebrâîl) öğretti. Bunun üzerine (göğe) doğruldu.

7-Ve o, (bu mi‘râcında) en yüksek ufukta idi.

8, 9-Sonra (çok perdeler geçerek Rabbine) yaklaştı, derken daha da yaklaştı. O kadar ki, kab-ı kavseyn (iki yay) kadar veya daha da yakın oldu!

10-İşte (Allah) kuluna vahyettiğini, vahyetti.

11-(Gözleriyle) gördüğünü, kalb(i) yalanlamadı.

12-Onun görmekte olduğu şeyler hakkında, şimdi kendisi ile mücâdele mi ediyorsunuz?

13, 14-And olsun ki, onu (Cebrâîl’i aslî sûretinde) diğer bir inişte de (mi‘râc gecesi), Sidretü’l-Müntehâ’nın yanında (iken) gördü.

15-Ki Cennetü’l-Me’vâ onun yanındadır.

16-O zaman Sidre’yi bürümekte olan, bürüyordu.

17-(O haşmetli makamda Muhammed’in) göz(ü) ne kaydı, ne de haddini aştı.

18-And olsun ki, Rabbisinin delillerinden en büyüğünü gördü. (2)

19, 20-Peki gördünüz mü o Lât’ı ve Uzzâ’yı ve diğer üçüncüsü Menât’ı?

21-Erkek (çocuk) sizin de, dişi O’nun mu?

22-O takdirde bu, haksız bir paylaştırmadır.

23-Bunlar (bu putlar), sizin ve atalarınızın onlara taktığınız birtakım isimlerden başka bir şey değildir; Allah, onların hakkında hiçbir delil indirmemiştir. (Bu putlara tapanlar) ancak zanna ve nefislerin(in) arzu etmekte olduklarına uyuyorlar. Hâlbuki onlara doğrusu Rableri tarafından hidâyet (peygamber) de gelmiştir.

24-Yoksa insan için, ne temennî ederse, var mıdır?

25-Fakat son da, ilk de (âhiret de, dünya da) Allah’ındır.

26-Göklerde nice melekler vardır ki, Allah’ın dileyeceği ve râzı olacağı kimseler için izin vermesinden sonra olması müstesnâ, onların şefâatleri de hiçbir fayda vermez.

(1)“Vahiy iki kısımdır. Biri: ‘Vahy-i sarîhî’dir (açık vahiydir) ki, Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm onda sırf bir tercümandır, mübelliğdir (teblîğ edicidir), müdâhalesi yoktur. Kur’ân ve bazı ehâdîs-i kudsiye (kudsî hadisler) gibi. İkinci kısım: ‘Vahy-i zımnî’dir (kaynağı yine vahiy olan sünnetidir). Şu kısım, mücmel (özü) ve hulâsası vahye ve ilhâma istinâd eder. Fakat tafsîlâtı ve tasvîrâtı (geniş açıklaması) Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’a âiddir. O, vahiyden gelen mücmel hâdiseyi tafsil ve tasvir; Zât-ı Ahmediye Aleyhissalâtü Vesselâm bazen yine ilhâma ya vahye istinâd edip beyân eder. Veyâhut kendi ferâsetiyle (doğru anlayışıyla) beyân eder. Ve kendi ictihâdıyla yaptığı tafsîlât ve tasvîrât, ya vazîfe-i risâlet (peygamberlik vazîfesi) noktasında ulvî kuvve-i kudsiye ile beyân eder. Veyâhut örf ve âdât (âdetler) ve efkâr-ı âmme (umûmun fikirlerinin) seviyesine göre beşeriyeti (insan olması) noktasında beyân eder.” (Zülfikār, 19. Mektûb, 6)

(2)Bakınız; (sahîfe 281, hâşiye 1)