Yaşamak daha zor ölmekten
Ya da kuytu bir köşede unutmaktan kendini
Herşeye restini çekip arkana bakmadan, önünü görmeden yollara düşmekten
Belki hiç yaşanmayacak aşklara çanak tutmaktan
Yüreğini rüzgarlara açmaktan
Yaşamak daha zor, susmak kadar
Beklemek kadar, özlemek kadar zor...
Bilip de söyleyememek, söyleyip de anlatamamak kadar
Yaşamak daha zor anlamaktan
Bizi arkamızdan vuran yeni yetme sevdaları
Hasretlerden kendimizden geçtiğimiz hoyratlıkları
Herkes gibi, yaralanıp da ağlayamayışımızı
Susup da katlanamayışımızı
Sevip de anlatamayışımızı...
Yaşamak daha zor ölmekten
Ya da terkedip gitmekten oturduğun evi
Hergün selamlaştığın kaldırım taşlarına küsmekten
Suçluluktan değil, edepten ötürü susmaktan
Dolup dolup satırlara taşmaktan...