Bismillahirrahmanirrahim

Cenab-ı Hak (c.c), Şuara suresi 205-213. ayetlerinde mealen şöyle buyuruyor:

205, 206-Söyleyin bakalım! Eğer onları senelerce (yaşatıp) ni‘metlendirsek, sonra da o tehdîd edilmekte oldukları (azab) başlarına gelse (ne yapacaklar?)

207-Faydalandırılmakta oldukları şeyler (ni‘metler o gün) kendilerine bir fayda vermez.

208, 209-Hâlbuki (biz) hiçbir memleketi, (halkına) nasîhat vermek üzere kendisine (gönderilen) korkutucuları (peygamberleri) olmadan helâk etmedik. Ve (aslâ) zâlimler olmadık.

210-Hem onu (o Kur’ân’ı) şeytanlar indirmedi.

211-Hem (bu) onlara düşmez; zâten güç de yetiremezler.

212-Çünki onlar (meleklerin sözlerini) işitmekten elbette uzak tutulmuş olanlardır. (*)

213-O hâlde Allah ile berâber başka bir ilâha (kulluk edip) yalvarma; sonra azâb edilenlerden olursun!

(*) “Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm vahiy ile dünyaya çıktı; elbette yarım yamalak ve yalanlar ile karışık, kâhinlerin ve gāibden haber verenlerin ve cinlerin ihbârâtına (haber vermelerine) sed çekmek (mâni‘ olmak) lâzımdır ki, vahye bir şübhe îrâs etmesinler (bulaştırmasınlar) ve vahye benzemesin. Evet bi‘setten (Peygamber Efendimiz Aleyhissalâtü Vesselâm’ın gönderilmesinden) evvel kâhinlik çoktu. Kur’ân nâzil olduktan sonra onlara hâtime çekti (son verdi). Hattâ çok kâhinler îmâna geldiler. Hâlbuki daha cinler tâifesinden olan muhbirlerini (kendilerine haber verenleri) bulamadılar. Demek Kur’ân hâtime çekmişti.”

(Zülfikār, 19. Mektûb, 78)