Savaştan önce memleketlerinde sahur ve iftarın huzurunu yaşadıklarını, teravih için camilere gittiklerini belirten mülteciler, şimdi ise Ramazan’ı çadırların içinde, yardımlarla geçirmeye çalıştıklarını anlatıyor.

 

Savaştan önce ülkelerinde Ramazan atmosferini daha güzel hissettiklerini söyleyen Ömer Muhtar (30), Ramazan’ı üzgün bir şekilde geçireceğini ifade ediyor. Hayırseverlerin yardımlarıyla geçindiğini söyleyen Ömer Muhtar, “Hamile eşimi Halep’te kaybettim. Önceki Ramazanlarda komşularımı iftar yapmak için evime davet ediyordum. Tüm aile ve arkadaşlarımla mutlu ve huzurluyduk. Şimdi perişan haldeyiz. Zaten kimsem kalmadı. 3 ay şiddetli savaştan dolayı Suriye’den çıkamadım. Şu an parklarda kalıyoruz. Bütün paramı İstanbul’a gelirken harcadım. O yüzden hiç param yok. 5 yaşındaki kızımla kalıyorum. Başka hiç kimsemiz yok. Bazı vatandaşlar marketten aldıkları erzakları çadırlarımıza bırakıyor. Allah onlardan razı olsun!” diye konuşuyor.

 

Tüm ailesini savaşta kaybedip 4 kardeşiyle birlikte yaşayan Ahmet Ali ise Ramazan’ı anne babasından ayrı geçirmenin hüznünü yaşadığını söylüyor. Ahmet Ali, “Suriye’de babamla birlikte teravih namazına giderdik. Ama o artık şehit. 2 aydır İstanbul’dayım. Günde 15 lira kazanıyorum. 4 tane kardeşime bakıyorum. Esenyurt’ta oturuyorum. 300 lira kira veriyorum. Annem-babam Suriye’de şehit oldu.” sözleriyle içinde bulunduğu acı durumu özetliyor. Şirinevler’de bir çadırda kaldıklarını söyleyen Canan (13) ise önceki Ramazanlarda komşularına iftara gittiklerini ama artık mahalledeki komşularının şehit olduğunu söylüyor.