Suriyeli çocukların eğitimi için Türkiye'de açılan Suriye okulları cüzi miktarda da olsa ücretli eğitim veriyor. 

 

İstanbul Fatih'teki Çarşamba semtinde Mavi Haliç Gençlik ve Spor Kulübü binası iki aydır Suriyeli çocukların eğitim yuvası. Yaklaşık 70 Suriyeli çocuk burada temel eğitim alıyor. Öğrencilerin birçoğu Türkiye'ye geldiğinden beri okul yüzü görmemiş. Spor salonunun minderlerine oturup, rahleler üzerinde eğitim görüyorlar. Kitapları yok. Sağdan soldan buldukları defterlere öğretmenlerinin anlattıklarını yazıyorlar.

 

 

Okulu açma fikri Faslı Nasıra Boudeh’e ait. Sonradan Müslüman olmuş İspanyol eşi ile birlikte Müslüman bir ülkede çocuklarını yetiştirmek için önce Türkiye’ye yerleşmişler. Burada on yıl yaşadıktan sonra çocukları Arapça öğrensin diye Suriye’ye gitmişler. Ancak 2011 yılında iç savaş başlayınca tekrar Türkiye’ye dönmüşler.

 

Uzun süre gönüllü olarak Suriyelilere hastanelerde tercümanlık yapan Boudeh, sokakta dilenen çocukları görünce onlar için bir şeyler yapmaya karar verdiğini söylüyor:

"Önce evlerine giderek ailelerine ulaştım. Çocuklarını neden okula göndermediklerini sorduğumda "parasızlık ve imkânsızlık" yanıtını alınca okul açma fikri oluştu. Ama ne paramız, ne okul için binamız vardı. Bina sorunu Sıcak Yuva Vakfı Başkanı Necmettin Üçyıldız''ın Mavi Haliç Gençlik ve Spor Kulübü binasını kullanmamız konusunda yardımcı olmasıyla çözüldü.

 

Nasıra Boudeh birinci sınıf öğrencilerinin derslerine yardımcı oluyor. 

 

Kısa sürede çocuğunu okula göndermek isteyen ancak maddi durumu iyi olmayan Suriyeli aileler Nasıra Boudeh’e ulaşmaya başladı. Çocukların sayısı da giderek arttı.

 

Duvarlarını judo sporcularının süslediği spor salonunda Suriyeli öğrenciler şimdi sabah ve öğleden sonra, iki farklı zaman diliminde eğitim görüyorlar. Sabah 7.30’dan 11.40’a kadar üç grup, 11.30’dan 15.30’a kadar da diğer üç grup eğitim alıyor. 

 

 

Nasıra Boudeh okuldaki çocukların durumunu şöyle anlatıyor:

 

“Türkiye’de açılan Suriye okulları paralı. Bazı aileler okulun masraflarını karşılamaktan acizler. Okul parası olmasa bile servis parası ödemek zorundalar. Bizim öğrencilerimiz okula parasızlıktan gidemiyorlardı, aile geçimine katkı sağlamak için ya dileniyorlardı ya da mendil satıyorlardı. Biz onların okul sıralarında olması gerektiğini düşündüğümüz için bu okulu açmaya karar verdik. Matematik, fen, sosyal bilgiler, Arapça, İngilizce gibi temel dersleri veriyoruz. Üç sene okuldan ayrı kaldıkları için disiplini de bilmiyorlardı, şimdi yeniden öğreniyorlar.”

 

 

Okulun bir ismi yok. Nasıra Boudeh’la ile birlikte gönüllü beş öğretmen çalışıyor. Ancak sadece ikisi daha önce öğretmenlik yapmış. Rojin Melih, İngilizce öğretmeni olduğu için burada da İngilizce ve Arapça dersleri veriyor. Ranya İsmail’in asıl mesleği avukatlık ancak o bu okulda rehberlik ve sosyal bilimler dersleri veriyor. Soyadını vermek istemeyen Yasir hocanın asıl mesleği ise muhasebecilik. O da matematik, fen dersleri veriyor. Mahir Selame Arapça öğretmeni olduğu için Arapça derslerine giriyor. Nasıra da Güzel Sanatlar Fakültesi bitirmiş. O da daha önce anaokulunda çalıştığı için birinci sınıf öğrencileri ile ilgileniyor.  

 

Rojin Melih gönüllü olarak İngilizce ve Arapça dersleri veriyor.

 

 

İki yıl önce Suriye’nin Lazkiye şehrinden Türkiye’ye gelen Ranya İsmail çocukların eğitim seviyelerinin iyi olmadığını söylüyor:

 

“Çoğu birinci sınıf seviyesindeler. Mesela altıncı sınıf yaşındaki öğrenciler dördüncü sınıf seviyesinde. Üç yıldır okula gidemedikleri için çok şeyi unutmuşlar, hatta 10 yaşında olup okuma yazmayı bilmeyenler bile var. Şu an üc, dört ay hazırlık eğitimi veriyoruz. Yani temel dersleri öğretiyoruz. Sonra herkesi kendi seviyesine göre sınıfına koyacağız. Bizim hedefimiz altı ayda bir sınıf atlatmak, iki veya üç sene içinde herkes olması gerektiği seviyeye ulaşmış olur diye düşünüyoruz” 

 

Suriye'de avukatlık yapan Ranya İsmail okulda sosyal bilgiler ve Rehberlik dersleri veriyor. 

 

 

8 yaşındaki Sena, Halep’ten bir yıl önce geldiğini söylüyor. Oradayken üçüncü sınıfı bitirmiş. Burada sadece Kuran kursuna giden Sena, iki yıl aradan sonra şimdi dördüncü sınıfa gidiyor. 

13 yaşındaki Sava ise iki senedir Türkiye'de. Yedinci sınıfta olması gerekirken dördüncü sınıf dersleri alıyor. Dört kardeşler ancak onlar okula gitmiyor. Kendinden büyük olan 14 ve 17 yaşlarındaki ağabeyleri bir atölyede çalışarak eve para getiriyor.

 

9 yaşındaki Muhammed’in annesi Muna güvenlik nedeniyle soyadını vermiyor, fotoğraf çekmemizi de istemiyor. Muna dört çocuğu olduğunu, Muhammed’in sokaklarda mendil sattığı için okula göndermediklerini anlatıyor. Ancak bu okulu duyunca kayıt yaptırdıklarını söyleyen Muna, paraya ihtiyaçları olduğunda Muhammed'in mendil satmaya devam ettiğini anlatıyor; “Ne yapalım? Ev kirası, fatura ödemek zorundayız” diyor.

 

 

Nasıra Boudeh, kendilerinin sadece Fatih civarındaki öğrenciler için bu okulu açtıklarını ancak Samatya civarında da bu şekilde okula gidemeyen 150 kadar öğrenci olduğunu söylüyor:

"Yol masrafından dolayı bu öğrenciler buraya gelemiyor. Yerimiz olmadığı için kayıtları 70 öğrencide kapatmak zorunda kaldık. Orada ve daha birçok semtte böyle bir okulun açılması lazım ama ne yer, ne de öğretmen var şu anda.”

 

Maddi sıkıntılar nedeniyle okula gidemeyen çocuklar eğitimlerine devam edebildikleri için mutlular. 

 

 

Burada çalışan öğretmenlerin düzenli maaşları yok. İki ayda sadece bir kez bir hayırsever bağış yapmış. Ancak İstanbul’da hayatlarını sürdürmeleri için onların da maaş almaları gerekiyor. “Belki bir hayırsever bize yardım eder” diyorlar. Ancak her şeye rağmen öğretmenler götürebildikleri yere kadar bu öğrencilere eğitim vermekte kararlılar.