Burcu Öztürk ve Satı Kılıçer'in Haberi:

Türkiye’deki Suriyelilerin en önemli sıkıntılarından biri de çocuklarının eğitimi. Onlara hizmet veren İstanbul’daki okul, ekonomik sıkıntıda.

18 yaşındaki Abdullah Halil, İstanbul’da yaşayan binlerce Suriyeli mülteciden biri. Lise son sınıf öğrencisi; ancak sınıf yetersizliğinden dolayı okula gidemiyor, sadece sınavlar için okula uğruyor. Öte yandan da bir konfeksiyon atölyesinde çalışıyor. Babası Suriye’de tutuklu kaldığı için ailenin geçimi Abdullah ve abisine düşüyor. Ülkesindeki karışıklık aklından hiç çıkmıyor. Bir gün ülkesine mutlaka dönme heyecanı ise her daim aklında.

Suriye’deki iç savaştan kaçarak Türkiye’ye sığınan Abdullah Halil gibilerin sayısı her geçen gün artıyor. Ancak, barınma, iş gibi sıkıntıların yanı sıra çocukların eğitimi de aileler için bir sıkıntı. Türkiye’deki bir milyonu aşan Suriyeli mültecinin 100 bine yakını İstanbul’da yaşıyor. Bu rakamın yaklaşık 15 binini Suriyeli çocuklar oluşturuyor. 15 bin çocuktan da sadece 8 bini eğitim alma şansına sahip. İstanbul’da Zeytinburnu, Bağcılar, Okmeydanı, Başakşehir gibi ilçelerde özel teşebbüs ve desteklerle açılan 18 Suriye okulu bulunuyor. Geçtiğimiz yıllarda Esenler ve Esenyurt’ta açılan Kademoon Suriye Okulları bu okullardan sadece biri. 2 bin 500 öğrencinin bulunduğu okulda 145 Suriyeli öğretmen eğitim veriyor. Bugüne kadar hayırseverlerin bağışlarıyla ayakta kalan bu okullar şu an ekonomik sıkıntı çekiyor. Öyle ki öğrenciler, okulları kapanmasın diye kumbaralarında topladıkları paralarla okul yönetimine yardımcı olmak istiyor. Okul için sırada bekleyen çok sayıda öğrenci olduğunu belirten Suriye Eğitim Hizmetleri ve İstişare Derneği (SYR-DER) Yönetim Kurulu Üyesi Hasib Arkavi, “Bu okullar kapanırsa bu çocuklarımız dilenci, hırsız olabilir. Ama bunun yerine onlar Suriye ve Türkiye’nin geleceği olsun istiyoruz. Türk insanından bize destek vermelerini bekliyoruz.” diyor. Kademoon Suriye Okulları’nda ilkokul düzeyinde 860, ortaokulda 758, lisede 611 öğrenci öğrenim görüyor. Bu sayı gün geçtikçe eklenen yeni kayıtlarla daha da artıyor. Bir öğrencinin yıllık eğitim masrafı servis ücretiyle birlikte 3 bin 500 TL’yi buluyor.

‘Babamın yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyorum’

Lise son sınıfta okuyan Abdullah Halil, bir buçuk yıldır babası ile görüşemiyor. Suriye’ye döndüğünde ailesini yeniden bir araya getirmek en büyük dileği. “İleride gazeteci olmak istiyorum. Bu şekilde doğruları insanlara ulaştırabileceğimi düşünüyorum.” diyor Abdullah. En büyük özlemi olan babasıyla ilgili de şöyle konuşuyor: “Abim ve ben savaşa karışmayalım diye annemle buraya taşındık. Şimdi abim de bir fırında çalışıyor. Babam yaşıyor mu yaşamıyor mu bunu bile bilmiyoruz.”

15 yaşındaki Beyan Uveyce de, Esed’in zulmünden kaçarak Türkiye’ye yerleşen Suriyelilerden. Geçtiğimiz yıl ailesi ile İstanbul’a gelen Beyan’ın babası İstanbul’da çalışmak için bir dükkan açmış ancak işler yolunda gitmeyince dükkanı kapatmış. Babasının onlara para göndermek için Suriye’ye geri döndüğünü anlatan Beyan, “Abim, kardeşim ve annemle birlikte kalıyoruz. Abim hem lisede okuyor hem de çalışıp bize bakıyor.” diyor. İleride eczacı olmak isteyen Beyan bu mesleği tercih etmesinin sebebini ise şu sözlerle açıklıyor: “Suriye’de tıbbın ilerlemesi için eczacı olmak istiyorum. Orada ilaca çok ihtiyaç var. Bu yaşadıklarımız bir sınav. Sadece bizim değil tüm insanlığın sınavı. İnşallah tüm Müslümanlar birleşir ve bu sınavı geçeriz.”

Humus şehrinden ailesi ile birlikte Türkiye’ye sığınan 17 yaşındaki Sara Akra da liseye gidiyor. 6 kardeş olan Sara’nın en büyük kardeşi şehit olmuş. Diğeri kardeşi ise Muhalif Özgür Suriye Ordusu’nda rejime karşı mücadele veriyor. 6 aydır İstanbul’da yaşayan Sara’nın babası tesisatçılık yapıyor. Sara ise gelecekte mimar olma düşüncesini, “Suriye’de yıkılan evleri tekrar inşa etmek için mimar olmak istiyorum.” sözleriyle açıklıyor. Babası Suriye’de tutuklu olan 8 yaşındaki Muhammed Mendu’nun bundan haberi bile yok. 1. sınıfa giden Muhammed, kendisinden küçük iki kardeşi ve annesi ile birlikte yaşıyor. Suriye’deki savaşı evlerine düşen füzeler ve gördüğü tanklarla anlatan küçük Muhammed, en çok geride bıraktığı akrabalarına özlem duyduğunu dile getiriyor.