Stres ömür törpüsü, kıyar geçer parça-parça,
Sabır nedir bilmezsen; feryatların çıkar arşa.
 
Kadere inananlar, kederden emin olur,
Her şey’i Ondan bilen, korkulardan kurtulur.
 
Yoksa: Her an endişe; her zaman bitmez keder,
Bilinmez? Nerde başlar; nereye kadar gider.
 
Değil mi ki; gören O, Bilen de O olunca,
Keder yok olur gider, bizler O’nu bulunca.
 
Tahvîlde daim dünya; hiç durmadan dönüyor,
Evham derelerinde; beden zarar görüyor.
 
Sıkma canını n’olur; geçip gitsin su gibi,
Ne kadar dalarsan dal; inan bulunmaz dibi.
 
Küçük şeyi büyütmek; küçük adamın işi,
Mütevekkil olanın; yolunda gider işi.
 
Sâhib-i mal; O’dur, O!... Dilediğine verir,
Malı vereni bilen; ver!.. Dediğine verir.
 
Sâhibü’t-tâc Elçisi, teblîğe tâlip idi,
Aşmadı hiç haddini, Emrullah galip idi.
 
Akıyor damla-damla, bardak; elbet dolacak,
Boş tarafa bakmayan, inan mutlu olacak.
 
Bu dünyanın hâli bu, ancak tatmaya izin,
Doymanın tam adresi; Ahiret ülkemizin.
 
“Lârahate fiddünya,” imtihan sırrı burda,
Böyle inanır isek; asıl mutluluk orda.

Yağmur ve kış olacak; arazi engebeli,
Gelirse bir musibet!.. Hasbünallah demeli.
 
Hiss-i Rıza dairesi; mutmain eder kalbi,
O’ndan razı olanın; kalır mı? Hiç bir derdi.
 
Hastalık ile sağlık; gece ve gündüz gibi,
Biri, birisiz olmaz; günah ve sevap gibi.
 
Cennet adam istiyor; cehennemse lüzumlu,
İkisinden de insan, bu dünyada sorumlu
 
Gel kalbini ferah tut, tevekkül kıl Rabbine,
Pişman olma hiçbir an, dünyaya geldiğine.
 
Dünyaya gelmeseydik, olur muydu hiç cennet,
Küçük musibetlere, kederlenme sen sabret.
 
İmtihanda; bir zahmet; elbette olacaktır,
İmtihanın sonunda; cennet bulunacaktır.
 
Gel şimdi hep beraber; yönelelim duaya,
Ehemmiyetli kulluk; eyleyelim Hüdâya.
 
Kalmasın stres-mitres, kalbimiz ferah bulsun,
Haykıralım çareyi; her bîçare kurtulsun.