Şimdi birlik zamanı, iftirâkta fayda yok,
Bu ihtilâf yüzünden, zararımız oldu çok.
  
Cemaatla müttehid olalım Allah için,
Neyi paylaşamadık? Bu husumet ne için?
  
Bir araya gelince sevindik! Bak; hepimiz,
Müstakîm yol alalım, rehber olsun izimiz.
 
Bu Üstâd! Hepimizin; uhdemize almasak,
Kendi  iz’ânımızla O’nu sınırlamasak.
 
Kimden duyarsa duysun; Tek duyulsun hakîkat,
Cehalet girdabında, duyulmaz oldu feryâd.
  
Daha ne kadar böyle, parça bölük yaşarız?
Şevk ve gayret olmadan, bu yollarda koşarız.
  
Aziz, Sıddık, Fedakâr, Cefakâr kardeş nerde,
Nurculuk iddiası, sadece kalır serde.
 
Fıtrat yalan söylemez, fıtrî şeyler yâr olsun,
Sevelim, sevilelim, düşmanlık ağyar olsun.
 
Bir gemide beraber, yollara râm olmuşuz,
Aynı define için, birer hammâl olmuşuz.
  
Kîni gömelim derine, daha tulû etmesin,
Bizi de âlet edip, kötüce söyletmesin.
 
Geriden gelen nesil, bunları hiç duymasın,
Hizmetteki erlerin, şevkleri kırılmasın.
 
Sahabe devrine bak; Asr-ı Saadet diyoruz,
Kötü şeyler de oldu; onları bilmiyoruz.
 
Üstadın sağlığında; Bizde de oldu elbet,
Risalelerde var mı? İyice bir ta’dâd et.
 
Resûl baştan gidince; Ümmet biraz bocalar,
Ta! O günden, bu güne, bak; dinmedi acılar.
 
Üstadım göçüp gitti! İrtibat devam etti,
Zamanın geçmesiyle; gidip-gelmeler bitti.
 
Her kes ayrı bir meslek, kendince ihdas etti,
Mesleğe muhabbetiyle, herkes inkişaf etti.
 
Hepsini takdir edip; tebrikler ediyoruz,
Nurculuk bahs olunca; birleşiniz diyoruz.
 
Başka bir maksadımız, bir davamız da yoktur,
Bu Nur Hakîkatlara; muhtaç gönüller çoktur.
 
Hep birlikte el-ele, Nur yolunda koşalım,
En muzır mânileri, hep birlikte aşalım.
 
Yarın rûz-i mahşerde, alnımız ak olarak;
Âlemlerin Rabbine, Sevgili Resûlü’ne; (a.s.m.)
Hidâyete vesile; Üstâda kavuşalım.