Yıllarca yorulmadan, koştun Nurun yolunda,
Bedensel mâniâlar, dur dediler sonunda…

Yine de sen durmadın, lisanınla koşturdun,
Vakıfları, ihvânları, hep şevk ile coşturdun.
 
Nerde bir hizmet varsa, anlattırdın dinledin,
Uzakları yakın ettin, telefonla söylettin.
 
Şimdi sana dualar, her Ülkeden geliyor,
Dünyadaki tüm Nurcular, isminizi biliyor.
 
Her bir lisan kendice, sana dua sunmakta,
Dünyadaki insanlar, Nurla huzur bulmakta.

 Üstad görevlendirdi, hem de ettirdi yemin,
“Bu dava üzerinde, ölünceye devam deyin.”
 
“Zübeyir, Ceylan, Sungur, evlâtlarımdır benim,
Benim yerime onlarla; istişare edin derim.”
 
“Hayatım, hayatınla devam edecek,” dedi,
Bu uğurda hayatını, O da fedâ eyledi.
 
“Fenâ fi’n-nur,” dedi Üstad!.. İstikbâli görerek,
Fâni oldu Nurda ağabey, canım fedâ diyerek.
 
“Ben değil; Sen göreceksin, Nur’un Bayramlarını,
Çevrende hâlelenen, Nurlu ihvânlarını.”  

Hanımının payı büyük, bu hizmetin başında,
Bütün yük, O Mübarek; Hayat Arkadaşında…
 
“Hizmete koş durmadan, ben bakarım, yuvaya,
Sadık insanlar lâzım, bu Mukaddes Davaya.”
 
Hastalığın ağabey, musîbete kalkandır,
Bize inşirâh veren, senin makbûl duandır.
 
Biz de sana duahanız, durmadan zikirdeyiz,
Senin eksikliğinle, biz de zarar-dîdeyiz.
 
Dön artık aramıza; hâhiş-ker bekliyoruz,
Duacıyız sağlığına, seni; çok seviyoruz…