Dindarların farklı zamanlarda, farklı toplumsallıklarda vermiş oldukları mücadeleler arasında en önemli köşe taşlarından birini oluşturan Said Nursî’nin, gündelik hayattaki direniş taktikleri kitaplaştı. Etkileşim Yayınlarından çıkan Gündelik Hayatın Direnişi / Bediüzzaman Teolojesinde Gündelik Hayat isimli kitapta, resmi tarih anlatısında, Said Nursî ve Nur hareketinin neden bir tehdit unsuru olarak görüldüğü ortaya konuyor. 

 

Mardin Artuklu Üniversitesi Antropoloji Bölümü Araştırma Görevlisi Ali Bedir’in yazdığı kitabın sunuşunu Prof. Dr. Ferhat Kentel kaleme aldı. Kitap, dindarların farklı zamanlarda, farklı toplumsallıklarda vermiş oldukları mücadeleler arasında en önemli köşe taşlarından birini oluşturmuş olan Said Nursî’nin öğretisine eğiliyor. 

 

Ali Bedir’in kitabı genel olarak modernleşme, özel olarak otoriter Türk modernleşmesi karşısında Said Nursî’nin öğretisinin en sıradan gündelik hayat pratiklerinde dinî yeniden okuyarak nasıl bir direniş diline kaynaklık ettiğini gösteriyor. 

 

“Gündelik hayatın direnişi” her ne kadar büyük ölçüde kapitalizmin dönüşmesi, farklı kültürel kimliklerin vermiş oldukları mücadele, çok kültürcülük, küreselleşme, postmodern akımlar gibi dinamiklerle erozyona uğrasa da içinde yaşadığımız “modern” toplumlarda alternatif siyaset yapmanın yolları hakkında bize yaratıcı fikirler veriyor. 

 

Buna bağlı olarak, her şeyden önce tekrar ede ede “görünmez” hale gelmiş ya da “değersiz” olarak kabul edilen “gündelik hayat” üzerine düşünmek, “bölünmüş” hayatlarımızı ya da akıl-beden, rasyonel-irrasyonel, kamusal alan-özel alan, ileri-geri gibi hayatın birçok alanında “ikili düşünme” sistematiğimizi sorgulama imkânı veriyor. 

 

Gündelik hayat üzerine yeniden düşünmek etrafımızı kuşatan ve çok “normal” olarak kabul edip içine girdiğimiz, “yasalaştırdığımız” ideolojik kurguların aslında güç ilişkilerinin ürünü olduğunu görmemizi sağlayabilir ve hesaplaşabilme kapasitemizi arttırabilir. 

 

Said Nursî kendi dönemini-kendi zamanında- okudu, yorumladı. Başkaları da Nursî’yi bulundukları yerden ve kendi zamanlarından/ bugünden okuyorlar. Herkes kendi anladığını “tüketiyor” ve farklı bir “ikinci üretime” tabii tutuyor. Ve gene kuşkusuz, “İslâmî şuurun, merkezî iktidardan ziyade ferdî çaba ve gayretin neticesinde iman dairesinde gerçekleştirilecek bir inkişaf ile mümkün olduğunu” iddia eden Nursî bize gündelik hayatta “küçük ve sürekli devrimleri” hatırlatmaya devam ediyor.