Risale Haber-Haber Merkezi
 
Vanlı Selahaddin Akyıl ağabey, 1956 yılında Bediüzzaman ile bayramlaşmak niyetiyle Van'dan Isparta'ya gittiğinde yaşanan o bayram hatırasını anlatırken, Üstadın her haliyle 'şahsiyetçiliği' nasıl kırdığını anlatıyor:
 
Üstad bir iş için gelinmeyince ziyaretçi kabul etmiyor, “Benim için gelmeyin” diyordu. Ben de bizim Van’daki dükkân çeşidine gitmediği hâlde, ayakkabı almaya başladım Isparta’dan. Maksadım Isparta’ya gidip-gelip Üstad’la rahatlıkla görüşebilmekti. Ayakkabılar ancak yol paramı çıkartıyordu. Üstad iş için geldiğimden ve hemşerisi olduğumdan dolayı beni kabul ediyordu. Bir keresinde Adıyaman Mal Müdürü gelmiş, bir hafta beklediği halde görüşemeden üzüntü içinde geri dönmüştü.
 
Sene 1956. Bayram günü yaklaşmıştı. “Üstad hazretlerinden önce hiç kimseyle bayramlaşmayacağım” diye karar verdim ve atladım arabaya iki gün önceden Isparta’ya geldim. Nuri Benli’nin otelinde kalmaya başladım. O sırada “Üstadla bayramlaşmak için geleceğiz” diye Kastamonu’dan, İnebolu’dan telefonlar geldi. Üstad “Hizmetlerine baksınlar” diye gelmelerine müsaade etmedi. 
 
Bayram günü geldi. Bayram namazından sonra hep beraber toplandık, Üstad’ın elini öpeceğiz. Fakat Üstad “Rüşdü (Çakın) Efendiyi vekil tayin ettim, sizinle o bayramlaşsın” dedi ve elini öptürmek istemedi. Mecburen biz de öyle yaptık. 
 
İşte Üstad hazretleri şahsına ehemmiyet verilmesini istemeyen böyle bir insandı. Her haliyle şahsiyetçiliği kırıyordu.

Hayatında bir çok defa, çok kişinin şahit olduğu üzere, Bediüzzaman Said Nursi hazretleri elini öptürmez. Eli öpüldüğünde tokat yemiş gibi hissettiğini ifade ederdi. Kendini ön planda tutmadan, sadece Kuran-ı Kerim hakikatlerini anlatan Risale-i Nur'un ve iman hizmetinin öne çıkarılmasını istiyordu. (Ömer Özcan, Ağabeyler Anlatıyor-1)