Ta Ha 40-41. ayetlerin meali şöyledir:

“Kız kardeşin, denizden seni alanların yanına varıp: ‘Ona iyi bakacak birini size buluvereyim mi?’ diyordu. Böylece seni annene kavuşturduk ki gözü aydın olsun, üzülmesin. Derken sen büyüdün, bir adam öldürdün de Biz seni o sıkıntıdan kurtardık. Seni, ey Musâ, türlü türlü imtihanlarla sınayıp yetiştirdik. Bu yüzden de yıllarca Medyen halkı içinde kaldın. Sonra da takdirimizle, buraya geldin! ve  Seni, kendim için elçi seçtim.”

Bu ayetlerde “peygamberlerin doğmadan Allah katında belli olduklarına” dair gerçeği gölgeleyen hiç bir ifade yoktur.

Allah, ezeli ilmiyle olmuş, olmakta olan ve olacak olan her şeyi bildiğine semavi kitaplar yanında evrenin düzeni de şahitlik etmektedir. Şüphesiz, kimin peygamber olacağı da bu sonsuz ilmin dışında kalması mümkün değildir.

Bir peygamberin ezeli ilimdeki varlığı ile dünya hayatındaki varlığı arasında mahiyetçe bir fark olmasa da keyfiyetçe çok fark vardır. Bir çocuk doğar doğmaz hayatın şartlarına ayak uydurması söz konusu olmadığı, bunu ilahi hikmetin gereği olarak zamanla belli donanımları kazandığı gibi, Allah’ın ezeli ilminde“peygamber olmaya aday” olan bir kimse de doğar doğmaz peygamber olmaz. Hikmet-i ilahinin ön gördüğü şekilde bir eğitimden de geçecektir.

Hz. Muhammed’in peygamberlikten önce Hira dağına çıkıp tefekkür etmesi gibi diğer insanlardan farklı bir hayat çizgisini takip etmesi de bu özel eğitimin göstergesidir.

İşte söz konus ayette “Seni, kendim için elçi seçtim” ifadesi de Hz. Musa’nın peygamberliğinin önceden/doğmadan belli olmadığını değil, özel bir eğitime tabi tutulduğunu gösterir.