Özü gibi tertemiz, hayat dolu Özgecan,
Böyle mâsum bir cana; nasıl kıyar bir insan.

İnsanlıktan nasipsiz, hayvan yapmaz yaptığını,
Bu kadar gözü dönüp, insanlıktan saptığını.
 
Mütecaviz bir cânî, eli kanlı bir kâtil,
Gelecektir burnundan hepside; fitil-fitil.
 
Böyle evlât yetiştirmiş o kâtilin babası,
Kâtile yardım eden, o bir insan bozması.
 
Bir de yakıvermişler, masumu cayır-cayır,
Yâ Rab Cehenneminden bunlara bir yer ayır.
 
Yansınlar baba-oğul, cayır-cayır yansınlar,
Bu masum insanlar da; intikamın alsınlar.
 
Nasıl bir insan Yâ Rab esfel-i sâfilînde,
İnsanlıktan nasibi yok, et parçası kalbinde.
 
Ağır bir ceza verin, Dünyada rezil olsun,
İdam ile süsleyin, cezası kesin olsun.

Özgecan uçup gitti, Cennette bir kuş oldu,
Mazlum Şehîd olarak, Cennette makam buldu.