Aktütün Karakolu'na yapılan saldırıda 15 tane pırıl pırıl ana kuzusu gencimizi şehit verdik. Şehit aileleriyle birlikte bütün milletimizin yürekleri dağlandı.

Dağlanan yürekler şehadet şerbetinden değil, belki tedbirsizlikten ve pisi pisine körüklenen menfi milliyetçiliğin, yani ırkçılığın merhametsizcesine canlara kıymasındandır.

Gerçek milliyetçilik, ülkede yaşayan bütün unsurları içine alan, adalet, eşitlik, şefkat ve merhametle muamele edilerek, tamamının saadetini amaçlayan milliyetçiliktir. Bölen, küçülten ve zayıflatan milliyetçiliğin bugüne kadar kimseye faydası olmamıştır. Bundan sonra da olmayacaktır.

Bir babanın çocukları arasında ayrım yapması nasıl huzursuzluğa sebep oluyorsa, devletin de bünyesinde barındırdığı unsurlara farklı muamelelerde bulunması, huzursuzluğu doğuracaktır.

Güneydoğu sorununun ana sebebi, başından beri uygulanmakta olan yanlış politikalardır. Bütün dünya milletleri ve devletleri bütünleşmeye doğru yol alırken bizim bu tip bölünmelere meydan vermemiz ne derece doğru olacaktır?

Birliktelik; ortak değerlerin işlenmesiyle, farklılıkların hoş görülmesiyle ve umumun saadetini göz önüne almasıyla olur.

Son derece ulvi ve de milli duygularla askere gönderilen gençlerimizin cesaretleri ve hamiyetçilikleri hiçbir maddi değerle ölçülemez. Ordumuz ve gençlerimiz kahramandır. Bu nedenle de Kur’an’ın nurundan gelen "Ölürsem şehidim, kalırsam gaziyim." fikrine şevkle rıza gösterip ölüme gülümseyerek gideceklerdir. Bu güzel duyguların suiistimali ancak iç ve dış düşmanların işine yarayabilir.

Şehid olanın fena ve fani şeylerden başka kaybedecek hiçbir şeyleri, bu kayıplarının da fazlasıyla bâkî bir surette karşılanacağından hiçbir şüphemiz yoktur. Ama bundan dolayı da çok sevdiğimiz devletimizin ve ordumuzun kaybedeceği itibar, göz ardı edilmemelidir.

Güneydoğu sorununa, İslamiyet milliyetçiliği ile yaklaşılmadıkça köklü ve kalıcı çözümler bulunmayacaktır. Artık akan şehit kanlarını ve anaların kanlı gözyaşlarını durdurmanın zamanı gelip de geçmedi mi?

[email protected]