Bazı âlimlere göre, bunun anlamı şudur:

Hz. Peygamber (a.s.m)’in biri genel olarak herkes için geçerli olan umumî şefaati, diğeri ise bazı kimseler için söz konusu olan hususî şefaati olmak üzere iki tür şefaati vardır. Buradaki şefaatten maksat umumî olan değil, hususî olandır. Böyle bir üslubun tercihi ise, bu sünnetlerin bütün bütün terk edilmesini önlemeye yöneliktir.(bk.b Reddu’l-Muhtar, II/14).

Nevevî, Cezerî ve Zuheyli gibi zatlar eserlerinde bu hadisten söz etmemişlerdir. Halbuki, Durrru’l-muhtar’da konumuz olan hadisle birlikte öğle sünnetinin faziletinden sözettikleri yerde,

“Kim öğle namazından önce dört ve öğleden sonra dört rekat –sünnet- namazına devam ederse, Allah onu cehenneme haram kılar.”

hadisine yer vermişlerdir. Kütübü Sitte'de bu hadise yer verildiği halde, Hidaye’de geçen rivayete yer verilmemiştir.(bk. Neylu’l-Evtar, c. II/20).

Sorularla İslamiyet