Ekrem Ağabey’e hürmetlerimle

Abdurrahman Iraz çıktı meydana
Ortalık birden toz- duman oldu
Ekrem Kılıç üstad ses verdi ona
Şiir yazmak artık pek yaman oldu

Iraz peşrev çekti, sonra sıvıştı
Kanunî dalkılıç geldi savaştı
Otman’la  Ahî’nin feleği şaştı
Cezerî dillere bir destan oldu

Kış uykusundan uyandı âlem
Kılıç gibi indi kağıda kalem
Göklere yükseldi feryad u nâlem
Mızraklar ney, kemâne keman oldu

Buzları eritir içimdeki hâr
Ateşleri saklar başımdaki kar
Biliriz gelecek nuranî  bahar
Zemherî biteli çok zaman oldu

Vardır elbet her ustanın ustası
Olur tabi her sanatın hastası
Şiirin de bulunur bir kıstası
Yoksa her acemi, kahraman olur

Naralar atıyor her gelen aşka
Manzume başkadır, şiirse başka
Bu işin sonunu düşünse keşke
Sonra bu vadide perişan olur.

Seferî bırak sen bu gıll u gışı
Kaderin cilvesi bitirir işi
Kalemi eline alınca kişi
Nice gönüllere tercüman olur.