Medresetüzzehra’mız, aydınlatırdı Şarkı,
Eksilmedi dilimizden bitmeyen hüzzam şarkı,
Elbette olacaktı, medreseden bir farkı,
O’na hasret O’na müştak, Şarkımızın afakı.
 
Vicdanın ziyası din ilmi, aklın nuru fen,
Bu iki kanat ile kanatlansan,  illâ sen,
Senden faydalar görse, bütün dünya ve ülken,
Hayra,  duaya gark olur, tüm ailen ve sen.
  
Şark ihtilâfı bütün, ittifaka dönerdi,
Bu yanan müthiş yangın, su serpilip sönerdi,
Anaların gözyaşları, hüzünleri, dinerdi,
Bir anneden iki evlâd, tek bayrağa dönerdi.
  
Fikirlerden korkmayın, hepsine açık olun,
Ön yargısız yaklaşıp, o’na fikrini sorun,
İhtilâfı kaldırıp ittifakı doldurun,
Bu mazlum milletimin, gül yüzünü güldürün.
 
Cehalet başımızın iflâh olmaz belâsı,
Zaruret halkımızın kara baht istilâsı,
Şark ve Garb’ı aydınlatmak asrmızın duası,
Âmîn deyip hidayetle hâllenelim dostlarım.
   
Ekseri Allâmeler Şarkta tulû etmişler,
Hizmet deyip ülkenin her yanına gitmişler,
Kuru ve susuz yerde kök salıp da bitmişler,
Bu ülkenin bağrından sökemezler dostlarım.
 
Şimdi Asım’ın nesli kürsüde ders veriyor,
Van kaleden yükselen sesine ses veriyor,
Artık herkes anladı hakikati görüyor,
En yüksek gür sadâ İslâmındır dostlarım.
  
Mezarlar aranıyor nazarlar O’na döndü,
Yalancının mumları yatsı gelmeden söndü,
Dünya bunaldı artık, yönünü Nura döndü,
Gözün aydın Üstadım, müjdelerin göründü.