Yaşam hayat törpüsüdür

Ümidi yontuk hep beraber

İyiler, kötüler yani bizler

İnsanlık tarlasında insan mezbahası

Tekrarlanan tarihi musibet fidanı, meyvesi

Zamanın ilk defa değil bu yalnızlığı

Yine gelecek elbet her karanlığın sabahı

Yoksa olur muydu cennetin, cehennemin manevisi

Ardından hakikisi, hediyesi, hak edilişi

Ateş buradan götürülüyorsa nur da

Hiç olur muydu sevinç de lanet de

Ve gördük bayram neşesi

İsmail bıçağının hüzün arefesinde.

(AD)