Beyin ve Sinir Cerrahisi Uzmanı Op. Dr. Bahadır Ay, yetişkinlerin yaklaşık yüzde 2'sinde görülen bu sağlık problemiyle ilgili "Sorun önemsenmez ve tedavisi geciktirilir ise maalesef kalıcı sinir ve kas hasarına neden olabilmektedir" diyerek Karpel Tünel Sendromu ile ilgili merak edilenleri açıklıyor.

 

 

Karpal Tünel Sendromu, el parmaklarımızın hareketini ve duyusunu sağlayan sinirin, bilek seviyesinde sıkışmasıyla ortaya çıkan bir durumdur.

 

Öncelikle baş parmak, işaret parmağı, orta parmakta uyuşma ve karıncalanma ile başlar. Daha sonra, elde ve bilekte yanıcı ağrı ile tüm elde güç kaybı ve zayıflık ortaya çıkar.

 

Daha çok orta yaş grubunda görülen bu sorun kadınlarda, erkeklere oranla iki ila beş kat daha çok görülüyor. Özellikle 40-60 yaş grubu kadınlarda görülme sıklığı artıyor. Hastaların yüzde 50’sinden fazlasında iki eli birden tutuyor.

 

 

Eğer hastada Karpal Tünel Sendromu'nun varlığını düşündürücü belirtiler varsa ve bu sorunlar hastanın gündelik hayatını etkiliyor, uyku düzenin bozulmasına neden oluyorsa, zaman kaybetmeden hekime başvurulmalıdır.

 

 

Hastalığın erken döneminde; el bileği hareketlerinin kısıtlanması, bileklik kullanmak, günlük yaşam aktivitelerini düzenlemek, belli bazı hareketlerden kaçınmak şikayetleri azaltıyor.

 

Bunlara ek olarak alınacak anti-enflamatuar ilaçlar da belirtileri hafifletebiliyor.

 

 

İlk adımda uygulanan tedaviye rağmen şikayetler devam ediyorsa, hastalığı ilerlemiş kişilerde cerrahi müdahale gerekebiliyor.

 

Bu müdahale, el bileğine yapılan çok küçük bir kesi ile lokal anestezi altında yapılıyor. Operasyon, ortalama 15-20 dakika sürüyor. Hastanın ameliyat sonrası hastanede yatması gerekmiyor, aynı gün eve gidebiliyor. Ameliyat sonrası hastaların yüzde 85-90’ında ağrı ve duyu bozuklukları düzeliyor. İyileşme dönemi sinirdeki hasara bağlı olarak 3-6 ay arasında değişebiliyor.

 

 

Karpal Tünel Sendromu, boyun fıtığıyla karışabileceği gibi, sinirlerin dirsek ve daha yukarıda koltuk altında sıkışabildiği başka hastalıklarla da karışabiliyor.

 

Şikayetleri dikkatle dinlemek ve iyi bir muayene, tanıya götüren en önemli basamak oluyor. Ayrıca, elektrofizyolojik testler de tanıya yardımcı oluyor. Bu testlerden, elektromiyografi (EMG) ve sinir ileti hızı çalışmaları (NCV) sıklıkla kullanılıyor.