Irak'ın Süleymaniye kentinde çadır kampta kalan Ayn el Araplı sığınmacılar, dört gözle evlerine dönecekleri günü bekliyor. 

Süleymaniye iline 20 kilometre uzaklıktaki Arbat Çadır Kampı'nda Ayn el Arap'dan gelen 6 bin sığınmacı kalıyor. Toprak zemin üzerine kurulan kamp, derme çatma çadırlardan oluşuyor. Bazı ailelerin, çadırları kaldırıp yerine kendi imkanlarıyla gece kondu tarzı evler yaptıkları görülüyor. Yüksek sıcaklar, kamp sakinleri için çileye dönüşüyor. Tankerlerle getirilen suyun kampa yetmemesi ve sürekli yaşanan elektrik kesintileri nedeniyle klimaların çalışmaması çadır sakinlerinin hayatını zorlaştırıyor. 

Eve dönüş için gün sayıyorlar

Sığınmacı hayatından kurtulmak isteyen Suriyeliler, evlerine dönmek için gün sayıyor. Suriye'nin kuzeyindeki Ayn el Arap (Kobani) ve Tel Abyad'ın terör örgütü DAEŞ'ten kurtarılması da sığınmacıların eve dönüş umudunu arttırıyor.

 AA muhabirine konuşan Ayn el Arap sakini Muhammet Osman (56), savaşla birlikte ailesinin parçalandığını, çocuklarının Türkiye ve Avrupa'ya gittiğini, kendisi ve eşinin de kampta kaldığını söylüyor.

Osman, "Eğer yol parası bulursam biran önce Kobani'ye döneceğim. Yıkılan evimin üzerine bir çadır kurarak orada yaşamaya devam edeceğim. Dönmekten başka çaremiz yok" diyor.

Bir başka kamp sakini Halit Veli de Birleşmiş Milletler (BM) ve diğer insani yardım kuruluşlarından gelen yardımların azaldığını ve Irak'taki tüm sığınmacıların durumunun giderek zorlaştığını dile getiriyor. Daha önce işçi pazarına gidip çalıştıklarını ancak ekonomik krizden sonra bu imkanlarının da ellerinden gittiğini anlatan Veli, "Suriye'de iken ramazan ayında soframız bereketliydi. Tüm aile bir araya gelip iftarımızı açardık ancak burada hiç kimse etrafımızda yok" ifadesini kullanıyor. 

Arbat Çadır Kampı'nın İdari Sorumlusu Roni Hacı ise sığınmacıların bunaltıcı sıcaklar altında çaresizce ülkelerine dönecekleri günü beklediklerini belirterek şunları söylüyor:

"Herkesin gözü arkasında bıraktığı evinde. Suriye'deki çatışmaların bittiğini duyup, eşyalarını toplamak istiyorlar. Birkaç yıl önce mutlu bir şekilde evlerinde ramazan ayını geçiriyorlardı ancak şu anda çadır altında ellerine verilen küçük yardımlarla yetinmeye çalışıyorlar. Bu duruma daha ne kadar katlanabilirler."

AA