Hüsnü Bay­ram Ağa­be­y, Bediüzzaman Said Nursi Hazretleri'ni Ağabeyler Anlatıyor kitabının yazarı Ömer Özcan'a anlatmıştı

“ÜS­TADIMIZ AH­LÂK VE EDEP TİM­SA­Lİ­DİR”

“Üs­tadımız gün­de iki de­fa ye­mek yer, ga­yet az uyur, vak­ti­ni hiç boş ge­çir­mez­di. Lâ­ti­fe­si bi­le der­stir, çok şef­kat­li­dir, in­cit­me­den ede­be ria­yet eder. Sün­ne­te tam uyar, çok iba­det eder, Ri­sa­le-i Nur­la­rı de­vam­lı okur, tash­ih eder. Zi­ya­ret­çi­ler hiz­met­le alâ­ka­lı ise ka­bul eder. Ezan okun­du mu he­men na­ma­zı­nı kı­lar. Her gün kır­la­ra gi­der, bi­ze ‘Ke­yif için de­ğil, te­ma­şa için.’ der­di. Ken­di ese­ri için ba­zen ‘100 ke­re,’ ba­zen ‘500 ke­re oku­yo­rum’ der­di bi­ze."

“Üs­tad çok şef­kat­li idi. Is­par­ta’da şim­di mü­ze olan ev­de ka­lı­yo­ruz. Üs­tad’ın oda­sı ayrı, bi­zim oda­mız ayrı. Gün­de beş sa­at uyu­ya­bi­li­yo­ruz. Bir gün Üs­tad ra­hat­sız­lan­mış, iki sa­at ön­ce kalk­mış; ben de o an­da uyan­mış­tım. Gör­düm ki, Üs­tadımız bi­zi uyan­dı­rıp ra­hat­sız etme­ye­yim, di­ye ayak­la­rı­nın ucu­na ba­sa­rak ses­siz­ce ge­zi­yor! Çok şef­kat­li idi..."

“ÜS­TAD’IN GÜN­LÜK HA­YA­TI”

“Üs­tad, ge­ce­le­ri iba­det ve ev­rad u ez­kâr­la meş­gul olur­du. Her ge­ce mut­la­ka te­hec­cü­de kal­kar, ya­zın ge­ce­ler çok kı­sa ol­sa bi­le sa­at 1'­de-2'­de mut­la­ka kal­kar­dı. Za­ten gün­de bir-iki sa­at is­ti­ra­hat eder­di. Te­hec­cü­de bi­zi zor­la kal­dır­maz, ‘kalk’ de­mez­di; ama hiz­me­ti­ne bak­tı­ğımız­dan so­ba­yı ya­ka­ca­ğız, çay ya­paca­ğı­mız­dan mec­bur kal­kar­dık."

“Üs­tad’ın iki der­si var­dı: Bi­ri sa­bah, di­ğe­ri ikin­di na­ma­zın­dan son­ra... Ders de­di­ğim, bir­kaç sa­y­fa ri­sa­le oku­yor­duk. Üs­tad de­vam­lı Ri­sa­le-i Nur okur ve­ya tash­ih eder­di."

"Ba­zen ‘Ben bu ri­sa­le­yi 100 de­fa oku­mu­şum, fa­kat şim­di ye­ni oku­mu­şum gi­bi is­ti­fa­de et­tim. Çün­kü ima­nın te­rak­ki­ya­tın­da bir hu­dut ol­ma­dı­ğı için, her se­fe­rin­de ayrı bir iman ha­li zu­hur edi­yor.’ der­di."

“Gün­lük ha­yat ola­rak hiz­met-i ima­ni­ye ci­he­tiy­le ge­len zi­ya­ret­çi­le­ri ba­zen ya­nı­na alı­yor, ba­zen de ‘Bu­gün has­ta­yım, dı­şa­rı çık­ma­ya­ca­ğım, hiz­met­le alâ­ka­lı bi­le ol­sa kim­se­yi al­ma­yın.’ di­yor­du. Di­ye­lim bir sa­at son­ra bi­ri­si ge­li­yor, il­lâ ıs­rar edi­yor Üs­tadı gö­re­ce­ğim di­ye. İfa­de­sini alı­yo­ruz. An­lı­yo­ruz ki bu zat çok uzak­tan gel­miş; bir mak­sat için, Üs­taddan bir yar­dım, bir dua için gel­miş, mad­dî ma­ne­vî ih­ti­ya­cı kar­şı­lı­ğın­da gel­miş. Üs­tad his­se­di­yor, ‘Ben dün­ya­ya ce­vap ve­re­me­di­ğim­den an­cak Al­lah için, hiz­met için ge­len­le­ri ka­bul edi­yo­rum; bun­la­rı ge­lenle­re an­la­tın.’ di­yor­du."

“HAS­TA­LIK­LA­RI ÂLEM-İ İS­LÂM’LA AL­KA­LI­DIR”

“Üs­tadımız gün­lük ha­ya­tın­da ba­zen has­ta olur­du. Normal has­ta bi­le ol­sa ba­zen ru­hu da­ra­lır, çok daha faz­la has­ta olur­du; ıs­tı­rap, acı çe­ker­di. Me­se­la bir gün çok has­ta ol­du, ‘Mutla­ka çok mü­him bir me­se­le var, araş­tı­rın ba­ka­lım ne var, ne ha­va­dis­ler var…’ de­di."

"Biz git­tik, ha­ber­le­ri öğ­ren­dik, bir şey yok. Emir­dağ’da­yız. Er­te­si gün Ça­lış­kan Ağa­be­yin dük­ka­nı­na vardık ki, ‘Bir ha­ber var’ de­di. ‘Mı­sır’da Ab­dün­nâ­sır ih­ti­lâl yap­mış, İh­van-ı Müs­li­mîn’den çok kim­se­le­ri öl­dürt­müş.’ Ba­kın Üs­tad bu­nun ıs­tı­ra­bı­nı his­se­di­yor ve çe­ki­yor­du. İs­lâm âle­miy­le alâ­ka­dar­dı. Ana­do­lu’da bir Nur ta­le­be­sine hü­cum ol­du mu Üs­tad his­se­der­di."

“PA­RA­SI VE­RİL­ME­YEN İL­CI YU­TA­MA­DI”

“Üs­tadımız Emir­dağ’da iken bir gün be­ni yo­ğurt al­ma­ya, Zü­be­yir Ağa­be­yi de baş­ka şeyler al­ma­ya gön­der­di. Zü­be­yir Ağa­bey­le be­ra­ber çık­tık. Ben yo­ğur­du al­dım, dö­nüş­te Meh­met Ça­lış­kan Ağa­be­yin dük­ka­nı­na uğ­ra­dım. Ça­lış­kan Ağa­bey, ‘Zü­be­yir Ağa­bey ge­tir­di, bu ilâç Üs­tada gi­de­cek, gö­tü­rü­ver.’ de­di."

"Üs­tad ilâç ku­tu­su­nun için­de­ki ta­ri­fe­yi okut­tur­du, ‘Bir ta­ne içe­yim’ de­di. Bir ta­ne hap al­dı, di­li­ne koy­du; fa­kat su gi­di­yor, ilâç git­mi­yor… Ne ka­dar su içti­y­se ilâç bir tür­lü aşa­ğı in­me­di... Ben şa­şır­dım ta­biî. Üs­tad ha­pı çı­kar­dı, ‘Bun­da bir iş var! Ne­re­den alın­mış bu? Ça­buk araş­tı­rın!’ de­di. Bak­tım Zü­be­yir Ağa­bey ye­ni gir­di, daha ilâ­cın pa­ra­sı­nı ver­me­miş. Ça­lış­kan Ağa­be­ye ‘Bu­nun pa­ra­sı ve­ril­di mi?’ diye sordu. Ge­ri dön­düm, Üs­tad ‘De­mek ki bu yüz­den içe­me­mi­şim!’ de­di. Üs­tad Haz­ret­le­ri çok has­sas ve mü­kem­mel bir in­san ol­duğun­dan yaz­dı­ğı şey­le­ri ya­şı­yor­du..."