Hoş şeyler değil bunlar, kimse de inanmıyor,
Atılan iftiraya, insaf ehli kanmıyor.
 
Nasıl bir anlayış bu… Nerde kaldı kardeşlik,
Yüce bir Dava için, bir araya gelmiştik.
 
Bir kıymetli define, kaldırmaya el lâzım,
Bu Ulvî Hakikati, bildirmeye dil lâzım.
 
İttihâd-ı İslâmdı, vazgeçilmez gâyemiz,
İttihâd olmaz ise; boşa gider sa’yimiz.
   
Hissiyât-ı nefsiye ve ağraz-ı şahsiye;
Özür ve senet olmaz; yakışmaz bu sevgiye.
 
Düstur-i cidal yoktur; teavündür gâyemiz,
Râbıta-i dînîdir, bitmeyen sermayemiz.

Aynı dava erleri, etmez ise ittihâd,
Boşa gitmiş bunca yıl, nefisle olan cihad.
 
Cahillik aldı gitti, cesaretler bundandır,
Gâyeler bir değilse; hasârâtlar ondandır.

 
Bin haysiyetini feda… Eder iken Üstadım;
Nedir bunca husumet, nerde kaldı biatım.
 
Bizler birlik olmazsak, nutuklar boşa gider,
Bir görünürsek eğer, bunlar çok hoşa gider.
  
Şevk gelir insanlara, birler bin oluverir,
Ehl-i Himmet coşarak, gayrete geliverir.
 
Mesleğim Hakk, deyin de, meşrepler farklı olsun,
Bu meydanda her meşrep, kendine bir yer bulsun.
 
Meskenler ayrı olsun… Meydanda birleşelim,
Bir konsensus olsun da; tek bir şey söyleşelim.
 
Herkes de hânesinde; çok şâhâne hür olsun,
Kendine uygun olan, bir münasip yol bulsun.
 
Davamıza lâyık bir; davet olsun âleme,
Böyle Talebe olmak, gerektir bu Âlime.
 
Kardeşler birbirine, muhabbetle doludur,
Bu Sahabe mesleği, Peygamberler yoludur.
 
Tüm Mü’minler kardeştir, Îmâna saykal gerek,
Asrın Reçetesinde, devayı bulmak gerek.
  
Haydi eller birleşsin… Revâç bulsun Hakikat,
Kutlu, mübarek olsun… İlmen olan bu cihad.