Evet isyan!
Evet muhalif!
Evet âsi!

İbrahim’in isyanı gibi bir isyan
Önce nefsime, sonra nefislere, sonra nefisleşmeye…

Sağanak , demirden mızraklar gibi boşalsa da
Bela nal sesleri gibi her ânı kuşatsa da
Evet isyan!
Önce kendime, sonra  marşlara, sonra törenlere, sonra sağır kurşuna
Sonra hantal yüreklere
Ve yumruklarım hep kendime dönük.

Hüzünlü bir hali var aşkın,
Akşam kızıl sularla yaklaşınca ruhuma
Üstümde varlık gizemli bir örtü
Yıldızları yakarken bir bir gülümseyişle
Evet isyan!

Dönsek mi bu aşkın şafağından
Uzansak mı  çöl susuzluğuyla kurumuş dudaklara
Düştüyse gönüller bu melale
Bizi ondan başkası ağlatamaz

Evet isyan!
Sabır dediğimiz şey sonlu bir şeydir
Zamanı gelince taşmak içindir sabır.
Şartlar oluştuğunda sabrı taşmayan insan, eğik bir boyunla ve mağlubiyetle yaşamayı seçen insandır.
Şimdi sadece isyan!