Dağlıca’da dağlandı yürekler, ince-ince,
Tüm Türkiye ağladı, acı haber gelince.

Dün on altı Asker, bu günse on dört Polis,
Nasıl karanlık perde, nedir aydınlanamaz sis.

Kurt gövdenin içinde, ince plan kuruyor,
Mert değil, Namert, Düşman; gizli tuzak kuruyor.

Beyinleri uyuşmuş, haplanmış her birisi,
Satılmış beyinlerin, en sefîl gösterisi.

Bunlar hepsi taşoron, asıl cani dışarıda,
Bu itlerin sahipleri, bulunmaz buralarda.

Beğenmezsin Devleti, beğendiğin yere git,
Ne işin var burada; ey satılmış it oğlu it.

Ne istersin Askerimden, Onlar Vatan Müdafii,
Dıştaki Düşmanlara, düşürürler tetiği.

Polis gelir hakkından, kazıyacak kökünü,
Daha çok taşıyamaz; bu Bölücü yükünü.

Bilirim Kürt değiller, Vatansever hiç değil,
Ermeni soylu hepsi, hepsinin soyu sefîl.

Kurban olur Vatana, Kürt ve Türk kardeşlerim,
Çanakkale, Sakarya, Malazgirt, bunlardır şahitlerim.

Beraber çarpışmışlar, Dış Düşman karşısında,
Sizden önce İç Savaş, olmazdı çarşısında.

Engelsiniz bölgeye yeni hizmet gelmesine,
Engelsiniz ülkenin, sizler büyümesine.

Cehalet, Fakirlik, İhtilâftır, sizlerin değeriniz,
Çıksın istemezsiniz, sırttaki semeriniz.

Siz nasıl insansınız, insanlık ölçünüz ne?
İnsan bozması canavar, haydi, bir söylesene.

Bu toprağın üstü haram, altına giresiniz,
Diliyorum Allah’tan hepiniz; geberesiniz.

Ağlattınız Anaları, Babaları, Yavruları;
Çıkmasın boynunuzdan, cehennemin yuları.

Vatanın bağrı yandı, Hamiyetler uyandı,
Yap Devlet yapacağını, Bıçak; Kemiğe dayandı.

Asker bir Milletiz biz, alın götürün bizi,
İstemeyiz Ülkede, Dinsiz, İmansız izi.

PKK ve yandaşları, yansınlar; Cayır-cayır,
Yâ Rab!... Cehenneminden bunlara bir yer ayır.