Ramazan ayını da sakin biçimde karşılayan mahallesinden bahseden Bacık, benzer bir tepkiyi Gaziantep'te gördüğünden bahsetti. "Mahallenin fırını bile imsakiyeleri iki türlü basmış. Birinde Atatürk’ün resmi var diğerinde oruç tutmanın fazileti üzerine bir hadis var. Benzer esnaf tepkisini Gaziantep’te de görmüştüm. El halısı dokuyan esnaflar bir yandan Che Guavere’nin diğer yandan Said Nursi’nin resminin dokunduğu halıyı vitrine koyardı." dedi. 

 

Gökhan Bacık'ın yazısının ilgili kısmı şöyle:

 

 

Ramazan ayı “laik mahallemizde” bildik alametlerle ama sakin biçimde geldi. Geceleri insanlar sahura kalksın diye davulcular sokaklarda geziyor. Ama kamusal alanda Ramazan’ın geldiğini gösteren süs, afiş gibi şeyler yok.

 

Ekonomik olarak orta üst sınıf sayılabilecek mahallede aslında her türlü olayın sakin –eskilerin ifadesiyle şatafatsız- karşılandığını söyleyebiliriz. Geçen seçimler de böyle olmuştu. Etrafta neredeyse çok az sayıda parti afişi vardı.

 

Mahallenin fırını bile imsakiyeleri iki türlü basmış. Birinde Atatürk’ün resmi var diğerinde oruç tutmanın fazileti üzerine bir hadis var. Benzer esnaf tepkisini Gaziantep’te de görmüştüm. El halısı dokuyan esnaflar bir yandan Che Guavere’nin diğer yandan Said Nursi’nin resminin dokunduğu halıyı vitrine koyardı.

 

Bir atasözümüz “para ile imanın kimde olacağı belli olmaz” der. Anadolu’da bir köyde doğmuş ve geleneksel muhafazakâr ortamda büyümüş birisi olarak hayli laik bir mahallede geçirdiğim bir yıl bana bu sözün doğru olduğunu gösterdi.

 

Geceleri sahura kalkan, akşam üstü fırında pide için kuyruğa giren “laik müminleri” görünce bazen onların imanına gıpta ettim.

 

Neden? Çünkü bu insanlar iman ve ibadetlerini hiçbir açıdan dünyevi olarak kullanmıyorlar.