Çekti bizi Baybara, çok uzak diyarlardan,
Şarkısını dinledik, dinmeyen rüzgârlardan.
 
Koşmak gerek diyordu, uçarak koşmak gerek,
Bu muhtaç gönüllere, Nurla ulaşmak gerek.
  
Ulaştı hem hamdolsun, her bir yana ulaştı,
Filipinli kardeşler, Nurlara kucak açtı.
  
Hepsi birer Tullâb-ı Nûr, hep ta’lîmde Nurları,
Nurlarla mezc eylemiş, akıl ve şuûrları.
 
Himmetidir milleti, durmadan koşuyorlar,
Nurun hakikatini, şuurla yaşıyorlar.
  
İhtidâ’lar, mühtedîler, şimdi sıkı bir Nurcu,
İslâm’la  feth olacak, Nurlanacak her burcu.
 
Sulh ve sükûn gelerek, dost olur ehl-i kitap,
Hep birlikte ders okuyup, halkına eder hitâb.
 
Her ada, ayrı kovan, bala durmuş arılar,
Gece-gündüz irşâd için, durmadan çalışırlar.
 
Kimi yetim, kimi öksüz, müşfik bir kucak ister,
İslâm kardeşliğinin, nümûnesini göster.
 
Güzel nümûne oldun, hep koşturdun yıllarca,
Katlettiler bedenini, birkaç câni hunharca.
 
Amma ruhun ayakta, hep hizmete koşuyor,
Yaktığın nurlu ışık, yayılarak yaşıyor.
 
Herkes senin yolunda, gece-gündüz koşuyor,
Nura muhtaç gönüller, Nurlara kavuşuyor.
 
Gurbetteki Nurcuların, ilk şehîdi sen oldun,
Gelecek belâları, bedeninle durdurdun.

Senin fedakârlığın, dillere destan oldu,
Nefisler susturulup, hizmete koşturuldu.
 
İhlâsı yaşamışsın, te’sîr etmiş sözlerin,
Artık açık kalmasın, Nura müştâk gözlerin.
 
Her yıl senin ziyaretin, vesiledir hizmete,
Hikâyen anlatılır, hep şevk verir millete.
 
Bir Eyüp Sultan gibi, Datuda Sultan vardır,
Biliriz ki rütbesi, yerden göğe kadardır.
 
Sahabe mesleğidir, Nurcuların mesleği,
Resulüm (a.s.v.) rehber olur, eksik etmez desteği.
 
Filipinlere ışık, Nurlu bir rehber oldun,
İslâm’ın damgasını, gönüllere vurdurdun.
 
Şimdi müsterih bekle, haşir sabahlarını,
Eksik etmez ihvanlar, makbûl dualarını.