Nur KABADAYI DEMİR

Nur KABADAYI DEMİR

Bir Ruh Bir Âlem (1)

Hangi dua dindirir vicdanın azabını
Hangi tevbe siler günahı
Hangi ses cevap olur sorulara
Hangi bedduanın ahı kalır

Nereden gelmiştim bu seyrengaha
Nereden görmüştüm bu Cemali
Nereden duymuştum o cümleleri
Nasıl gönül vermiştim ateşe

Gurbette kalmışım yapayalnız
Bir ah aldım yanmışım
Göçüp giderken yalnız
Arkamdan dua edin, kalmayayım yapayalnız.

Hangi yollar dikensiz ki hayatta… Hangi yolda engel yok… Hangi yol yokuşa çıkmaz… Hangi gönül yorulmadan kemale erer ki…
İnsan, tabii olduğu kudret uğruna her şeye sabır gösterir, küfür ve dalaletin dışında her şeye şükreder.

Yaşam bir deryadır, derya da bir nimet. Dalgalar vurur gönül kıyısına; kıyıya kimi zaman bir kaya parçası, kimi zaman bir inci gelir. Yüreğimizin en derin köşesine dokunur hepsi, hepsi de ayrı ayrı bir iz bırakır.

Doğmak için gelmedik mi dünyaya; ölmekten korkuyoruz. Yeniden doğmak için ölmeyecek miyiz ki ayrılmaktan korkuyoruz.

Fani damgası var üzerimizde, neden fanilikten korkuyoruz. Bâki bir âlem var önümüzde, Bâki bir Sevgili bizi beklerken, neden sevilmemekten korkuyoruz. 
Sevgiyi var edeni severek huzurlu bir yaşam sürmek varken, geçici sevgiler nasıl tatmin eder ruhu?

Gerçek Cemal ve Kemal sahibini ayetlerini bir bir kâinata yazmışken nasıl olurda okumadan gideriz. Gittiğimiz yerde sorduklarında ne cevap veririz. Sorulacak soruların cevapları yazılmışken okunmasa abes değil mi?

Sema yüzündeki sanat, insan bedenindeki hayat, kâinat simasındaki ayat; Rabbinin birliğini gösterirken nefise nasıl kanar cemaat.

Gel gör ki neylesin bil cümle hayat. Hayatı baki kılan niyettir hayat. Hayatı hayat yapanda imandır ve kanaat.
Gel gör ki ben bir ayineyim, kalbim ayine. Ben bir hayatım, Hayy’dan geldim. Ben bir faniyim ama bâkiye müptela…
Gel gör ki hüzünsüz olmaz hayat; aslında hüznün kendisidir hayat.

Tek kudret sahibi olanı (c.c.) tanımak için geldik dünya âlemine, kendimizi tanıtmak için değil. Allah’ı c.c. tanıdıkça ve tanıttıkça hayata bakışımız değişirken taşlar bir bir yerine oturur.

Kalbimizin sahibini bir başkasına nasıl vermeye çalışırız. Bu Allah’a karşı bir haksızlık olmaz mı? Allah’ın ihsan ettiği güzellikleri nasıl bir başkasından biliriz bu Allah’a haksızlık olmaz mı?

Ey kalbimizin ve kalbimize ihsan edilenlerin Sahibi! Kalbimizdekilere ihsan ettiklerinle şımarmaktan ve küfre dalmaktan sana sığınırız.
amin.amin.amin.

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
YORUM KURALLARI: Risale Haber yayın politikasına uymayan;
Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve BÜYÜK HARFLERLE yazılmış yorumlar
Adınız kısmına uygun olmayan ve saçma rumuzlar onaylanmamaktadır.
Anlayışınız için teşekkür ederiz.
1 Yorum