O zaman dairemiz dardı, sizin gibi böyle hizmete yanaşanlar yoktu, mahdut kimselerdi. Üstadımızın sağlığında hizmet edenler azdı, hâlbuki hizmete çok ihtiyaç vardı. O zaman nispeten gençtim, on sekiz yaşında Cenab-ı Hak nasip etti elhamdülillah. Her vardığımda başımdan öperdi mübarek. Üstadımız öyle sevinirdi ki; “Genç halinde hizmet ediyorsun, ben seni evladım yerinde kabul ediyorum, manevi evladımsın; hep seni hizmetlerde görüyorum, memnun kalıyorum” diye dua ederdi. 

 

Size tekrar tekrar diyeceğim ki, Üstadımız bize: “Kardaşlarım size kibrit çöpü kadar bir hizmet düşerse, sakın küçük görmeyin, en büyük hizmet olarak kabul edin, ihmal etmeyin, sizin hizmetleriniz, şimdiki hizmetleriniz Levh-i Mahfuzda yazılıyor. Onu Allah’ın huzuruna vardıktan sonra göreceksiniz” derdi.