Üstadımız günde iki defa yemek yer, gayet az uyur, vaktini hiç boş geçirmezdi… Lâtifesi bile derstir… Çok şefkatlidir… İncitmeden edebe riayet ederdi… Sünnet’e tam uyar, çok ibadet ederdi… Risale-i Nur’ları devamlı okur, tashih ederdi… Ziyaretçiler hizmetle alâkalı ise kabul ederdi… Ezan okundu mu hemen namazını kılardı… Her gün kırlara gider; bize “Keyif için değil, temaşa için” derdi... Kendi eserlerini bazen “Yüz kere” bazen “Beş yüz kere okuyorum” derdi bize. Üstadımız ahlak ve edep timsalidir…

 

 

Üstadımız çok şefkatli idi. Isparta’da şimdi müze olan evde kalıyoruz. Üstadın odası ayrı, bizim odamız ayrı. Günde beş saat uyuyabiliyoruz. Bir gün Üstad rahatsızlanmış, iki saat önce kalkmış; ben de o anda uyanmıştım. Gördüm ki: Üstadımız bizi uyandırıp rahatsız etmeyeyim diye ayaklarının ucuna basarak sessizce geziyor. Çok şefkatli idi…