Yalçın Akdoğan, Yeni Şafak'taki Yasin Doğan ismiyle yazdığı yazısında Bediüzzaman Hazretlerinin yalana zaruret için bile olsa fetva vermediğini söyledi.

 

Akdoğan'ın yazısından ilgili bölüm şöyle:

 

Bediüzzaman Hazretleri riyakarlığı 'fiili yalancılık', dalkavukluğu 'alçakça yalancılık', nifak ve münafıklığı 'muzır yalancılık' olarak niteler, yalan söylemenin 'Sani-i Zülcelal'in kudretine iftira etmek' olduğunu vurgular. Yalan'ı küfrün (inkarın) parçası olarak gören üstad, 'iman'ı sıdk ve doğruluk' olarak tanımlar: 'Kizb ve sıdkın (yalan ve doğrunun) ortasında hadsiz bir mesafe var, şark ve garp kadar birbirinden uzak olmak lazım geliyor. Nar ve nur gibi birbirine girmemek lazım'.

 

Said Nursi'ye göre bazı alimler yalan konusunda maslahat ve zaruret için geçici olarak fetva verseler de 'bu zamanda o fetva verilmez, çünkü o kadar suiistimal edilmiş ki, yüz zararı içinde bir menfaati olabilir. Onun için hüküm maslahata bina edilmez.' 'YALANA HİÇ FETVA YOK' diyen Bediüzzaman'ın bu tavrı amaca ulaşmak için her yolu mübah gören, kısmi faydalar için büyük ahlaksızlıklara kapı açan bir anlayışa dur demektedir.

 

Kendi menfaati için yalan dünyalar kuranlar siyasi konularda ilkesizlikten ve gerekirse düşmanıyla işbirliği yapmaktan da kaçınmazlar. Bediüzzaman bu konuda şöyle der: 'Bir salih alim kendi fikr-i siyasetine muhalif bir münafığı hararetle sena etti ve siyasetine muhalif bir salih hocayı tenkid ve tefsik etti. Eski Said ona dedi ki: 'Bir şeytan senin fikrine yardım etse rahmet okutacaksın. Senin fikr-i siyasiyene muhalif bir melek olsa lanet edeceksin'.'

 

Yalan, kokuşmuşluğun tezahürüdür. Kötülükleri mazur görenler onu örtecek yalanı mazur görmekten kaçınmazlar.