Risale Haber-Haber Merkezi

İbrahim Fakazlı anlatıyor:

Sene 1943. Denizli Hapishanesindeyiz. Hapishaneden mahkeme salonuna Üstad’la beraber bütün talebeleri yürüyerek giderdik. Yine bir seferinde mahkeme yolunda Nazif Çelebi ile beraberim. Üstad yakınımızda. Yol kenarındaki mezarlıkta her seferinde olduğu gibi duruyoruz, gitmiyoruz yani.

O sırada yakasında bir tahtakurusu görmüş bizim Nazif Efendi, kelepçeliydi. Üstada: “Efendim müsaade eder misiniz?” dedi. “Ne o Nazif?” dedi Üstad. “Efendim tahtakurusu; gidiyor boynumuza doğru...” “Sakın dokunma! Sakın dokunma!” dedi Üstad. “Niçin Efendim?” dedi. “O kurnazdır. Isırır hemen saklanır ve sen onun ısırdığını birkaç saniye sonra duyarsın. Bu sefer sen birini öldürürsün. Hâlbuki o ısırmadı. Sen, birini haksız yere öldürdüğün için, onun intikamını almak üzere, bire on hücum ederler.” Üstad bunu lâtife olarak ders halinde anlatıyordu. Biz gülüyoruz tabi.

Üstad sonra birden ciddileşti:
“Bak, bir arkadaşlarının intikamını almak için on tanesi birden hücum ediyorlar. Biz burada, bu davayı; Abdulkadir Geylani, Ahmed-i Farukî, Muhammed Gazali’den teslim aldık. Bir tahtakurusu, bir kardeşinin ölümüne on tane fedai olarak gittiğine göre biz daha fazla fedakârlık yapmamız lazım…” diyerek, üstad tahtakurusu üzerinden bir ders yapmıştı bize.

(Ömer Özcan Ağabeyler Anlatıyor-2)