Matematiksel düşünce, kainattaki sistematik ilişkilere göre hareket etmek olan fıtri hareketin elzem bir aracıdır. Bu zaviyeden bakınca aslında Allah (C.C.) biz kullarından bir ölçüde matematiksel düşünce bekliyor diyebiliriz. Matematiksel düşünce sebeplerle sonuçlar arasında köprü görmesi nedeniyle ise, yüce Kur’an’ın malı olan Risale-i Nur’un müellifi Bediüzzaman tarafından sıklıkla kullanılmıştır. Çünkü pozitivist asrın müellifi olan Bediüzzaman’a göre matematiksel düşüncenin aleti olan ispat tekniklerini kullanarak, kainattaki ahenk ve ölçüyü müsbet bir çerçevede tek yaratıcı olan yüce Allah’ın varlığına ve birliğine delil olarak göstermek belki de başvurulacak birinci metottur. Çünkü görüyoruz ki ispatı olmayan bir varlığın, olgunun veya düşüncenin kabul edilip rağbet görmesinin neredeyse imkansız olduğu bir devirdeyiz. 

 

Bundan belki 500 sene önce yazılan tefsir eserlerin ekseri muhataplarının ekseriyet kesbeden soruları “Acaba yüce Allah’ın rızasını daha çok kazanabilmek ve rahmetine daha fazla mazhar olabilmek için hangi yolu izlemeliyim?” veya “Cennetin dördüncü katına girebilmek için neler yapmalıyım?” iken, pozitivist asrın tefsir eseri olan Risale-i Nur’un  muhataplarının soruları arasında maalesef  “-Tövbe haşa ve kella!- Acaba Allah var mıdır?, Cennetin varlığı nasıl ispatlanabilir ki?” gibi aklı meşgul eden soruların olması, bu asrın tefsirinin ispat tekniğine azami önem vermesini icap ettirir. 

 

Bediüzzaman Hazretleri tefsir eseri Risale-i Nur’larda matematiksel ispat tekniklerini hakkıyla kullanarak, hakikatlerin sadece akılda kalmayıp; kalp, ruh, nefs ve daha birçok şube tarafından sindirilmesine vesile olmuştur.

 

Şimdi bu teknikleri sırasıyla tanımlayıp anlamaya çalışalım...