“İYİ ZAN” KURALI

Üstad Bediüzzaman Said Nursi’nin güzel bir sözü var,
“Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır.”

Hayata hep eleştirel gözle bakmak, tenkitçi olmak, memnuniyet duygusunu kaybetmiş olanların, kolay kolay tedavisi olmayan şizofrenik bir ruh halidir.
Oysa ki, her zaman bardağın boş tarafını görmek yerine, biraz da dolu tarafından bakmanın masrafı mı var?

Günümüzde, beraber yaşadığımız insanların, hep kusurlarını arama hastalığımız olduğu bir vakıa,  bunun yerine, güzel huylarını, görmeye çalışmak, kişiyi olumlu yönleri ile değerlendirmek, aslında bizim güzelliğimizdendir.

Bize, “eşinizin beğendiğiniz huyları nelerdir?” diye sorsalar, elbette ki, alt alta menfi yönlerinin yanında, birçok güzellikleri de sıralamamız mümkün olacaktır. O halde, bizim, eşlerimizi değerlendirme ölçülerimizde hep güzel tarafları göz önünde bulundurmalıyız. Onların bizim çocuklarımızın ya annesi, ya da babası olduğunu unutmayalım.

İnsanoğlu sadece fiziki olarak değil, ruh olarak ta güzeldir. Sevgi bu ruhu tedavi eder. Çünkü, sevginin tedavi edici özelliği vardır. Düşmanlık ise, ruhu köreltir, zıt duyguların oluşmasını hızlandırır. Kâinatta, sevgi dilinden anlamayan hiçbir canlı olmadığına göre, beraber yaşamakta olduğumuz eşimizi sevgi dilinden mahrum bırakmamız düşünülemez. İnsanlar hücreler gibi yarı geçirgen olmalı sevgi ve muhabbeti yağmur gibi dağıtmalı

AYKIRI DUYGULARA SAHİP OLMA

Aile içi yaşantılarda, asıl normal olmayan, ağız birliği etmiş papağanlar gibi, her iki tarafın da, her konuda aynı fikirde olması değil mi? Elbette ki, eşler arasında farklı düşünceler olacaktı. Unutmayalım ki, farklılıklar daima zenginliktir.

Eşimizin farklı duygu ve düşüncelere sahip olmasını ve farklılığını kabullenmeliyiz. Farklısınız, onun için evlisiniz. Aynı olan kutupların daima biri birini ittiğini, farklı kutupların ise, biri birini çektiğini unutmayalım. Konuşmasını bildiğimiz kadar, dinlemesini de bilmeliyiz.