Münafık bir darbeyle din hedefe konuldu.
İşlenen tüm zulümler, hukuk diye sunuldu.

Bu Yirmi Sekiz Şubat inerken tepemize.
Bin bir baskı, zulümle kan kustururken bize.

Dehşetli bir komite, aldı eline sazı.
Ahbap sandığımız zat, sürekli verdi gazı.

Din ve iman namına ne varsa orta yerde.
Bu zalim komiteyi, düşürdü büyük derde.

Çok zalimce planlar yapıldı, dine zarar.
Dost dediğimiz bir zat, bedava akıl satar.

Akıl hocası oldu bu siyaset dehası.
Anladık orasıymış, onun asıl sahası.

‘’Bu başörtülü kızlar gitsin Arabistan’a.
Ülkeden kanun böyle, herkes uymalı buna. ‘’
  
Hani Dicle yanında, bir kurt kapsa kuzuyu.
Emirler hesap verir, candan duyar sızıyı.
  
Binlerce masum kızın çiğnenirken hukuku.
Feryatlar göğe çıkmış,  kaplamışken Ayyuk’u.

Rahatsız etmedi mi sizi vicdan azabı.
Hiç hissetmediniz mi, yürek yakan kezzabı.

Binlerce dindar memur görevinden edildi.
Deccal ve Süfyanların, şer yolundan gidildi.

‘Tetik çekenle tesbih çeken bir olmaz’’ dedin.
Sonra final deminde:’’Arabistan’a gidin.’’

Bu nasıl bir savrulma, ne kadar büyük tezat.
Birçok kalbe yol bulmuş, nasıl da fitne, fesat.

Kandırmakla iş görse bir insan hayatında.
Ruhu çok azap görür, inanın mematında.
  
‘’Bu çağdaş Türkiye’de senfoniler çalınır.
Atamızdan mirastır, isteyenler alınır.’’

‘’Vahdeddin’e ‘’haindir’’ demişse Ulu Önder.
Referansımız O’dur, bize daima rehber.’’

Tüm vicdanlı müminler çok şaşırdı bu işe.
Anlam veremediler, bu çok vahim gidişe.
 
İhlasla yapılmışsa hizmet, verir semere.
Yoksa bir sel götürür, fayda vermez beşere.

Yirmi Sekiz Şubat’ın seli çok yaman aktı.
Demokrat geçinen çok şahsı peşine taktı.

Hatasını ısrarla savunur ise kişi.
Hesap gününde bilsin, çok zor olacak işi.

Tevil etmek isteyen hep bir bahane bulur.
Neticede daima, hakem Rabbimiz olur.
  
Muktesit siyasete mutabık davranalım.
Tarafgir siyasetten Allah’a sığınalım.